1… 2… 3!
Het was 3 uur ’s nachts. Sterre had net gedronken en draaide zich op haar rug. Boterham! zei ze. Uhmm.. het is midden in de nacht, we gaan nu geen boterham eten hoor. Je moet nog slapen. Maik was intussen opgestaan om haar terug in bed te leggen. Meteen begon ze te krijsen. Niet slapen, niet slapen! We hadden geen zin in zo’n toestand, dus we legden haar tussen ons in. Ze werd meteen rustig, maar lag wel te draaien en ons te aaien. Lief, maar niet echt handig als je nog even wilt verder slapen. Ik begon haar te vertellen dat ik zo niet kon slapen en dat ik dan morgen heel chagerijnig en moe zou zijn en geen zin zou hebben om met haar te spelen. Even was het stil. En toen zei ze: papa, slapen. Maik legde haar in bed en we hebben haar niet meer gehoord tot vanmorgen 8 uur. Na het aankleden gingen we op de fiets naar Delft. Sterre wilde niet op de fiets en dat stak ze niet onder stoelen of banken. Ze liep resoluut naar de auto en zei: niet fiets, auto! Intussen bond ik mijn tas onder de snelbinders en haalde mijn fiets van het slot. Sterre stond nog een paar minuten te dreinen en besloot toen toch wel mee te willen dus kon ik haar in het fietsstoeltje zetten. In Delft aangekomen vroeg ik aan Sterre naar wie we nou toe gingen. Ze wist het meteen: Niky. En wat heeft Niky? Ik doelde op baby Tim, dit hadden we thuis nog geoefend, maar Sterre antwoordde: dikke buik. Tja. Dat was vorige week nog wel zo natuurlijk. Gelukkig kon ze snel in het echt zien dat uit de dikke buik een baby was gekomen. Ze vond Tim heel lief, hij werd flink geaaid over zijn buik en wang. Ook speelde ze met de pop (ze vroeg er zelf om, want vorige week vond ze die al heel leuk) en at ze haar ontbijtkoek (terwijl mama blauwe muisjes over de grond strooide ;-)) Om kwart voor 12 stapten we weer op de fiets richting huis en met wind tegen was dat een stukje kouder dan op de heenweg. Toen we thuis kwamen was Sterre helemaal blauw rond haar mondje en haar lipje trilde! Ik vond het zielig…dus ik maakte een kruikje voor haar zodat ze snel warm werd. Na een boterhammetje moesten we weer weg, we gingen naar Amsterdam. In de auto sliep Sterre, maar niet zo lang, dus vanavond was ze doodop. En als Sterre moe is, dan is ze vaak niet zo heel gezellig meer. Je ziet het al aan haar ogen, ze is op oorlogspad! Ondeugende blik en overal nee op zeggen. Weglopen en niet komen als je dat vraagt. Grrr! Dus ben ik begonnen met de 1-2-3-regel. Bij 3 sta je bij mama anders heb je een probleem. Hoewel ze nog helemaal niet weet wat “een probleem” is (ik had zelf ook nog niet echt bedacht wat dat probleem zou zijn) leek ze toch de essentie van de regel te begrijpen en stond ze keurig bij 3 voor mijn neus. Maik probeerde het later op de avond na te doen, hij had helaas wat minder succes. Tja, je hebt overwicht of je hebt het niet he :-)
No Comments