Achter de blokkenkar
Whoopie!! Sterre heeft het lopen achter de blokkenkar ontdekt. Ze kan het helemaal zelf. Ze stuurt, past haar snelheid aan en loopt als een trotse pauw door de kamer. We hoeven niet meer in de buurt te blijven, want als ze moe wordt gaat ze zelf heel beheerst zitten. Is dat sprongetje toch niet voor niets geweest… Gisteren waren we naar Scheveningen geweest om daar te lunchen. Helaas lag Sterre net te slapen toen we weg moesten. Ze hield het best goed vol, maar ’s avonds hadden we er wel last van dat we haar structuur hadden doorbroken. Ze was niet te genieten, doodmoe. Gelukkig slaapt ze de laatste nachten weer beter, dus kon zij (en wij) goed bijslapen. Vanmorgen ging Sterre achterop de fiets van papa naar het kinderdagverblijf. Dat vond ze leuk! Ze kraaide van plezier. Eenmaal aangekomen op het kinderdagverblijf vond Sterre het iets minder grappig. Het is verhuisd naar een ander gebouw en Sterre vond dat maar niks. Toen ik haar ging ophalen vertelde de leidster dat ze tot half 11 alleen maar aan het huilen was en op schoot wilde zitten. Daarna durfde ze pas te gaan spelen. Met slapen was het wederom drama. Ze hadden haar nog nooit zo hard horen huilen. Uiteindelijk hebben ze een half uur bij haar bedje gezeten voor ze in slaap wilde vallen. Het arme kind. Net zoals toen wij net hier woonden, dan wilde ze ’s avonds ook niet slapen omdat ze haar nieuwe kamer eng vond. Hopelijk is ze morgen alvast wat gewend…
No Comments