Algehele malaise
Ik klaag nog even verder. Het lijkt wel of alle weerstand naar het kindje is, en ik niets meer over heb. Elke dag denk ik: morgen gaat het vast beter. Maar dat is niet zo. Elke dag komt er weer iets bij. De score tot nu toe: keelpijn, (weer) verhoging, holtesontstoken (pijn!), oog ontstoken, hoesten, hoofdpijn en oververmoeid (doordat ik ’s nachts niet kan slapen van de pijn en het hoesten). Het enige dat iets beter lijkt te gaan, is het hoesten op zich. Het is een meer effectieve hoest, waarbij lekkere groene dodden tevoorschijn komen ten teken dat de ontsteking een beetje los komt. Helaas word je wel heel moe van het hoesten en mijn buikspieren doen enorm pijn. Vanmorgen zag ik het niet meer zitten. Ik moest ineens zo huilen na weer een nacht niet slapen, ik trok het gewoon niet meer. Maik was zo lief om Sterre mee te nemen naar zijn werk. Kon hij wat bestanden ophalen om thuis te werken, zodat ik kon proberen nog wat te slapen. Ik had namelijk vannacht alleen maar zitten stomen, gorgelen en zoutspoelen. En als je dan weer een hele dag een meisje mag entertainen… nee dan word je nooit beter. Vanmorgen heb ik dus wel een uurtjef 3 kunnen slapen. Nog lang niet genoeg, maar beter dan niks. Intussen hebben we hier op zolder een (geleend) wiegje staan voor de baby straks. Sterre heeft er haar babypop in gelegd en gaat telkens kijken of het nog wel goed gaat. Ze is heel zorgzaam, grappig om te zien. Alleen hoop ik dat die baby nog even wil blijven zitten. Het lijkt me vreselijk om met zo’n snothoofd te bevallen namelijk. En ik wil ook nog even een beetje bijtanken, bijslapen, zodat ik de slapeloze nachten die gaan komen beter trek. Hopen maar dat deze baby zich, net als Sterre, zich netjes aan de uitgerekende datum houdt.
No Comments