Alles is nee
Ik haalde Sterre op van het kinderdagverblijf en ze zag er smoezelig uit. Ze was nogal aan het grappen geweest, vertelden ze me, en de leukste grap was: je hand in je volle beker stoppen zodat alle appelsap eruit loopt op je kleren. Gierend van de lach was haar een (veel te groot) reserve-shirtje aangetrokken. Al in de auto was het janken geblazen. Geen idee waarom, maar het leek erop dat mevrouw bij mama wilde drinken en het achterlijk vond dat ze nog h-e-l-e-maal moest wachten tot we thuis waren. Na het drinken thuis was het weer brullen. Dit keer leek het nergens op. Alles wat ik vroeg werd beantwoord met nee en uiteindelijk lag Sterre op de grond de hele buurt bij elkaar te krijsen. Ik besloot er geen aandacht aan te schenken en ging achter de computer zitten. Na een kwartier deden mijn oren pijn. Ik nam haar op schoot. Het eerste wat ze zei was: di-ti (=drinken). Ik zei dat de mamamelk op was. Huilen. Toen was ik het zat en deed ik iets heel pedagogisch onverantwoord. Ik zocht de website van schooltv op en zette Sterre voor een uitzending van Koekeloere. Om Moffel en Pier kon ze opeens WEL lachen… Had ik even rust. Met de nadruk op even, want halverwege het programma werd er alweer gehuild. Ik deed geen pogingen meer te ontdekken waarom en hoopte alleen maar dat Maik snel thuis kwam met de frietjes. Niet dat ze die ging eten trouwens. Ik had al mijn hoop op de frietjes gevestigd, want de boontjes waren meteen al resoluut opzij gezet. Maar frietjes gingen er net zo goed niet in. De avondmaaltijd was een grote huilbui met tussendoor nee-geroep. Ook het uitkleden en in de pyama hijsen ging gepaard met gejengel en gejank, maar aan de borst viel ze in slaap. Ik legde haar op bed en ging op mijn tenen naar beneden. Het werkte. Pfff. Rust. Tot 20.00 uur. Toen begon het weer. Van alles geprobeerd, maar niks werkte. Dus toch maar op bed teruggelegd. En daar ligt ze nu af en aan nog steeds te huilen. Wij weten het niet meer hoor. We zijn het zat. Beu. Moe. Ze zoekt het maar uit. (Wedden dat ik morgen ontdek dat ze weer koorts heeft of toch waterpokken of 2 kiezen door en ik me dan heel schuldig voel dat ik haar nu zo heb laten huilen, omdat er dus kennelijk toch ECHT iets aan de hand was?)
No Comments