Articuleren
Sterre heeft de letter N ontdekt. Maar dan echt ontdekt. Vooral aan het einde van een woord. Bijvoorbeeld kijken. Voorheen zei ze dan: kijke-kijke. Nu zegt ze: kijken en legt dan extreem veel nadruk op de -n. Heel grappig om te horen, want ze doet het bij alle woorden. Ook hebben we vandaag gelachen om het woord kiwi. We probeerden het Sterre te leren, maar het lukte niet. Het werd of kiki, of wiwi, maar kiwi was niet mogelijk. Hoe we ook probeerden. Sterre heeft het principe van uitslapen begrepen voor deze vakantie, ze werd vanmorgen pas om 9 uur wakker. Heerlijk. Ook gaat het ’s nachts weer goed. Geen nare dromen meer dus ook niet meer zo achterlijk vaak wakker. Voor zolang als het duurt, want volgende week staat er weer een hele dag ziekenhuis op het programma dus dan begint het ge-emmer vast opnieuw. Nou ja, dat is voor latere zorg, voor nu genieten we van de extra slaap. We hebben in bed een liedje gezongen voor Laura, die vandaag jarig is en zijn toen beneden gaan spelen. Het nieuwe spelletje, met de kleurtjes en vormen kan Sterre al heel goed. Ze snapt het helemaal en roept zodra de je juiste laatste kleur gooit heel hard: Sterre gewonnen!!! Dan geven we mekaar een hand om te feliciteren. Het gooien op zich gaat ook steeds beter. Eerst legde ze de dobbelsteen vooral neer, nu gooit ze ook echt. Helaas heeft ze ook door dat je kunt valsspelen. Soms ziet ze dat ze blauw moet gooien en dan zie je haar de blauw zoeken op de dobbelsteen en legt ze hem op de juiste kleur neer. Ook wel weer heel schattig om te zien eigenlijk. Na het middagslaapje besloten we -heel dom- de vrieskou te trotseren en even naar het Sterrebos in Clingendael te gaan. Onderweg zagen we op van die uithangborden een temperatuur van -3 graden verschijnen en we vroegen ons af wat we eigenlijk gingen doen. Toen we eenmaal de auto geparkeerd hadden en buitenliepen hadden we ronduit spijt. Jemig wat was het koud! We deden dan ook maar een kort rondje van een half uurtje, wat al genoeg was om onze tenen te laten bevriezen. Wat heel knap was van Sterre was dat ze bijna de hele weg heeft gelopen. Met haar handjes in haar zakken, geweldig om te zien. Vooral de diertjes die we onderweg tegenkwamen vond ze interessant: een roodborstje, een mol (die ze natuurlijk kent uit het boekje), eendjes en een paardje. We zagen dat er ook nog andere papa’s en mama’s waren die de kou durfden te trotseren, en dat schept een band: iedereen zei mekaar vriendelijk gedag. Na een paar mooie foto’s, een rode neus en gevoelloze handen van de kou gingen we naar huis. Daar dronken we warme chocolademelk (Sterre helaas nog steeds niet meer dan een paar slokken, maar toch al beter dan eerst) en aten we een stroopwafel. Langzaam kwam er weer wat gevoel in onze ledematen en waren we toch wel blij dat we nog eventjes naar buiten waren geweest.
No Comments