Baby Jeetje
Gisteravond (ik was nog niet thuis van de cursus) kwam opa Wim zijn zelfgemaakte kerststal brengen. Prachtig! Je kunt je bijna niet voorstellen dat hij het echt zelfgemaakt heeft, alles zit er bij en aan de kleinste details is gedacht. Samen met Sterre heb ik de stal ingericht. Schaapjes erin, de koe, de ezel, de 3 wijzen, Jozef, Maria en… baby Jeetje. Ik heb echt geprobeerd uit te leggen dat het baby Jezus moet zijn, maar Sterre heeft het definitief getransformeerd tot baby Jeetje. Ook goed. Ze gaat gedurende de dag regelmatig even kijken hoe het met baby Jeetje is. Vanmorgen gingen we weer even naar Koffie en Kind. Sterre heeft zichzelf overtroffen door ongeveer 50 keer zelfstandig op de glijbaan te gaan. Ze had het naar haar zin en ging zelfs niet huilen toen ze mama eventjes kwijt was. Om 12 uur kwamen de versgebakken broodjes uit de oven en vond ik het mooi geweest, op naar huis. Sterre was zo moe van het spelen dat ze niet meer wilde eten. Ze ging gelijk haar bedje in. Helaas werd ze een uur later alweer wakker omdat de postbode achterlijk hard aanbelde vanwege een pakketje. Beetje jammer… Het was te merken dat Sterre nog helemaal niet uitgeslapen was. Ze kon het eerste uur alleen maar jammerig praten en was heel dwars. Ik besloot maar even een rondje met haar te gaan lopen in de buggy en dat werkte. Ze werd rustig en wilde ook haar boterhammetje al rondlopend opeten. Toen ik aanstalten maakte om terug naar huis te gaan begon ze te protesteren. Nee, buiten! riep ze. Dus nog maar een klein rondje gedaan en door de voordeur weer naar binnen. Ik had het namelijk koud! Ze was na het uitje gezelliger. We hebben een cd met kerstmuziek opgezet, boekjes gelezen en muziek gemaakt. Tenslotte werd ze zo tegen vieren weer heel moe en dus verschrikkelijk stout. Ze begon met speelgoed te gooien en na 3 keer waarschuwen vond ik het welletjes en kreeg ze straf. Dan moet Sterre voor een soort time-out op het kussen. Meestal gaat dat goed, maar je zag nu al aan haar ogen dat ze op oorlogspad was en dus voortdurend van het kussen af klom. Ik moest duidelijk met zwaarder geschut komen: even afkoelen in bed dan maar. Dat had het gewenste resultaat. Na 1 minuut huilen kon ze feilloos navertellen waarom mama boos was en maakte ze het goed met sorry en een kusje. We konden weer naar beneden. Ze bleek haar lesje nog niet helemaal geleerd te hebben, want op de bank staan bleek ook nog een leuk spelletje (ze weet dat dit niet mag). Gelukkig was 1 waarschuwing nu voldoende om ervoor te zorgen dat het niet nog eens gebeurde.
No Comments