Bang voor Hopla…
Ik dacht er aan tijdens het middageten: het haasje Hopla. Na het eten zou ik het pakken en met Sterre gaan spelen. In mijn enthousiasme riep ik: “hopla, hopla, hopla!” Sterre keek verbaasd geamuseerd. Een minuut later riep ze: “oppa, oppa, oppa!” (en wij maar steeds denken dat ze opa zei, hihi) Na het eten haalde ik het haasje Hopla van boven. Sterre vond het prachtig. Oppa, oppa riep ze de hele tijd. Maar toen ging ik het haasje verstoppen. Onder een oranje Nijntje emmer. Het haasje riep Hopla, en ik vroeg aan Sterre: waar is Hopla nou? Dat bleek toch een beetje te spannend… ze begon gelijk te huilen! Als ik het haasje zo liet zien was er niets aan de hand, maar zodra ik het verstopt had en vroeg waar het was kon ze de spanning niet aan en begon ze te huilen. We moesten er wel om lachen hoor. Ons kleine tuttebelletje… Wat betreft onze nachtrust hadden we inderdaad te vroeg gejuicht. Sterre is van 2 tot 4 aan het spoken geweest. Om half 3 zat ik met huilend kind, en man! Ze was bij Maik zo driftig geweest dat hij het helemaal niet meer zag zitten. Extra rot was dat Sterre zodra ze bij mij lag meteen rustig werd. Gelukkig kon ik Maik overtuigen dat het niet aan hem lag en ging hij er een uur later (intussen had ik al een kwartier of 3 met haar rondgelopen) gewoon weer uit om te kijken of het hem lukte haar stil te krijgen. Na een half uur en een paar slokjes water werd ze toch weer rustig en konden we eindelijk verder slapen. We hebben afgesproken dit project nog door te zetten tot na de pasen, gaat het dan nog steeds niet goed, dan stoppen we ermee en proberen we het over een poosje nog wel een keer. Dit is namelijk echt slopend, vooral als je de volgende dag gewoon weer moet werken…
No Comments