Bijzondere ontmoeting
Na een betere nacht gingen Sterre en ik vanmorgen naar K & K. Grappig om daar een mede-weblogger tegen te komen, die ik al wel op foto’s had gezien maar nog niet in het echt. Het was vandaag niet druk en e waren veel kindjes van Sterre’s leeftijd. En veel mama’s die snappen wat opvoeden is (dat is helaas niet altijd zo) waardoor de sfeer gemoedelijk was. Dit kon ik meteen aan Sterre merken, die voor het eerst met andere kindjes speelde en na de eerste 10 minuten niet meer de hele tijd aan mama hing. Ze ging de glijbaan af, speelde met de rieten poppenwagen en had ineens de trein ontdekt. Rond half 12 maakten ik aanstalten om te gaan. Sterre ging gelukkig meteen mee, ondanks dat ze nog midden in haar spel zat. Op de gang, we hadden net onze jassen aan, werd ik aangesproken door een andere moeder. Met haar zoontje had Sterre even daarvoor nog wat gespeeld. Ze zei dat Sterre wel een heel mooi klein poppetje was. Ik hoor dit de laatste tijd vaker, en hoewel het fijn is om te horen dat mensen haar mooi vinden, word ik wel een beetje moe van de opmerking: klein poppetje. Dat zal komen door de hele poespas met het ziekenhuis waar we momenteel inzitten, ik weet dan nooit zo goed of ik er nu wel of niet iets over zal zeggen. Dus ik mompelde dat ze inderdaad klein en fijn was, en vertelde niks over het ziekenhuis gebeuren. Ik gaf er een draai aan dat het met haar allergie te maken had en met het feit dat ze op 2-jarige leeftijd niet echt makkelijke eters zijn. Dit herkende deze moeder, haar zoontje van 2 was ook geen geweldige eter. Hij kreeg vitamines door zijn sap en dat had hij precies door. Mmmm dacht ik: herkenning! Dat heb ik meer gezien, kindjes die sap met medicijn weigeren ;-) Ik vertelde dat Sterre haar sap ook vaak weigerde, dat ze het al zag aan de rozige kleur dat er floradix doorheen zat. Daarna vroeg ik waarom haar zoontje dan vitamines kreeg. Ze vertelde dat hij een stofwisselingsziekte had, waarbij vet niet goed verteerd werd. Ineens kreeg ik een donkerbruin vermoeden waar deze moeder het over had, en ik vroeg naar de naam van deze ziekte. Cystic Fibrosis, zei ze. Meteen deed ik mijn verhaal. Bij deze moeder was het nog zo vers (terwijl ze toch al anderhalf jaar wist dat haar kindje CF heeft) dat ze er emotioneel van werd. Ik besefte hoe verschillend mensen met zulk nieuws kunnen omgaan. Terwijl Maik en ik er juist alles van willen weten, had zij het volledig geblocked en wist ze er bijna niks van. Het was voor haar te pijnlijk, vertelde ze. Ik vond het heel bijzonder, deze ontmoeting. Zo voel je je heel alleen, denk je de enige papa en mama in je omgeving te zijn die met zulk nieuws moet omgaan, en zo ontmoet je op een heel relaxte plek een mama die door exact hetzelfde is doorgegaan. We hebben mailadressen uitgewisseld om contact te houden. Want hoewel CF kindjes eigenlijk geen contact mogen hebben in verband met infectie gevaar, is het fijn om met iemand te praten die precies weet hoe het voelt. Al is het voor ons natuurlijk wel een klein beetje anders, want wij weten dat Sterre sowieso een milde vorm heeft en misschien zelfs alleen maar drager is…
No Comments