Blauwe vlek
Gistermiddag belde de kinderarts nog op. Om te vertellen dat ze geregeld heeft dat we op de spoedstapel zijn terecht gekomen in het Erasmus. Ze belt zodra ze iets hoort, maar hoopt dat de uitslag toch binnen 2 weken bekend is nu. Spannend. Vannacht heb ik gelukkig wel goed geslapen, alleen heeft Maik nu lang wakker gelegen. Zo wisselen we mekaar steeds af. Dan ben ik gebroken, dan hij weer. Dan huil en en dan huilt hij. En gelukkig zijn we af en toe ook nog een klein beetje vrolijk. Dan kunnen we lachen, meestal om Sterre. Zo heeft Sterre op haar arm een blauwe vlek van de zweettest. Ik had een witte trui aan met een blauwe vlek op de mouw omdat ik er een zwarte sok bij had gewassen (ja dom, ik weet het). Maik zegt tegen mij: wat heb jij nou voor blauwe vlek op je mouw zitten? Sterre doet haar mouw omhoog, wijst naar de blauwe vlek op haar arm en zegt: Sterre ook u blauw arm. Sterre had gisteren supergoed gegeten, zowel ’s morgens, ’s middags als ’s avonds. Helaas had ze bijna niet geslapen, dus toen ze gisteravond bij mama wilde drinken viel ze aan de borst in slaap. En ze sliep heel goed. Vanmorgen bleek ze wat verkouden en daardoor ook niet zo gezellig. Beetje dwars en de hele ochtend wilde ze boekjes lezen op schoot bij mama. Toen het tijd was voor de lunch zei ze na 1 hap: slapen-haarband uit-bed. Dus heb ik haar naar boven gebracht en in bed gelegd, waar ze lekker is gaan slapen. Toen ze wakker werd, rook ik al van grote afstand dat er een luier geproduceerd was van heb-ik-jou-daar. Het was zo erg, dat er een volledig nieuwe outfit uit de kast getrokken moest worden. Altijd handig als je net op het punt staat om weg te gaan. Nadat ze weer fris en fruitig was, konden we richting de Boterwaag op de fiets. Daar had ik afgesproken met Kim, een meisje wat ik nog ken van toen ik vrijwilliger was bij de Kindertelefoon. Lang leve het feit dat er niet meer gerookt mag worden, want ik dacht meteen over de rokerige atmospheer in de Boterwaag (die niet goed zou zijn voor Sterre als ze CF heeft) tot ik me realiseerde dat die er natuurlijk niet meer kon zijn. Het was wel leuk in de Boterwaag, maar Sterre vond het nogal spannend in het begin en was ook nog steeds een beetje jengelig. Ze kreeg meteen een stroopwafel in haar hand gedrukt van een serveerster, wat ik heel raar vond zo zonder te vragen aan mij. Stroopwafels mag ze helemaal niet (alleen speciale van de EKO) en nu werd het natuurlijk een heel drama omdat ik het moest afpakken. Gelukkig had ik rozijntjes bij die ik maar gauw heb ingezet om de boel te sussen. Hierdoor kreeg ik de boterham met leverworst (die ze ’s middags niet had willen opeten) helaas niet meer naar binnen. Bedankt mevrouw de serveerster! Weer thuis heb ik Sterre voor een educatief schooltv-kerst-programma gezet achter de laptop zodat ik rustig kon koken. Ze at niets van mijn overheerlijke witlof-tarte-tatin, maar gelukkig had ik gebakken aardappeltjes van gisteren achter de hand. Die at ze wel. Na het eten deden we nog een spelletje, maar eigenlijk was het al een beetje op. Wallen onder haar ogen, een wit gezichtje en in haar ogen wrijven verraadden haar vermoeidheid. Dus gauw naar bed.
No Comments