Daar gaan we weer…
Ik schreef al eerder dat het bij Sterre in aanvallen lijkt te komen. We zitten momenteel weer midden in zo’n “aanval”. Het begon maandag. Of eigenlijk maandagavond, want ik begreep van Maiks moeder dat ze overdag nog goed had gegeten. Dinsdag was ik niet thuis, maar ging het ook al niet geweldig en gedurende de week werd het steeds minder tot een absoluut dieptepunt vandaag. Ik denk dat ze over de hele dag 10 frambozen, een kwart boterham en 1 klein stukje gehakt op heeft. Wel veel appelsap gedronken. Wat je ziet is dat ze nu ook weer heel moe is, weinig energie heeft en veel jengelt en huilt. Tja, geen wonder als je niet eet… Wat ze zegt is: ik heb genoeg. En hoe komt dat nou? Het is ongeveer een maand goed gegaan. Echt goed. We hoefden niet bezig te zijn met wat er in ging, het ging er gewoon in. Zonder problemen. Ze kwam aan, was vrolijk, actief, had energie. En nu zijn we weer terug bij af. Ik krijg meteen weer zo’n naar onderbuikgevoel, word er gestressed van. Maik heeft het ook. Ja, niet zo gek, want we weten wat er kan gebeuren. Voor je het weet is er weer een halve kilo af en beginnen we van voor af aan. Het zou zo fijn zijn als we zouden weten waar dit vandaan komt! Is het gedrag, wil ze de boel onder controle houden door niet te eten? Of is er echt iets medisch aan de hand, lukt het haar niet? Vanavond bij het avondeten wilde ze wel heel graag een ijsje. Toen we haar zeiden nog 1 hap gehakt te moeten eten bleef ze er op kauwen alsof het kauwgum was, en uiteindelijk spoog ze het toch weer uit. Dan maar geen ijsje… Ze kreeg het dus echt niet weg, terwijl ze het wel graag wilde ivm het ijsje. Ik weet het gewoon niet. Maik weet het ook niet. Het is en blijft gewoon lastig… Ben benieuwd hoe lang deze “aanval” weer gaat duren. Hopelijk niet te lang.
No Comments