De 15 maanden sprong
Gelukkig sloeg ik er vanmorgen Oei ik groei maar eens op na. Hoewel Sterre qua ontwikkeling allang niet meer synchroon loopt met dat boek (ALLE baby’s kruipen met 8 maanden…yeah right!) lijken de sprongetjes nog wel redelijk overeen te komen. Er stond bij de 15 maanden sprong duidelijk iets over dram- en driftbuien. Het komt dus bij meer kindjes van deze leeftijd voor. Al vrees ik toch dat Sterre een behoorlijk temperamentje heeft en deze driftbuien tot de macht 10 heeft ofzo. Vannacht om 1 uur was het weer raak. Huilen, huilen, huilen. En niks willen. Als je haar vast had, gooide ze zich achterover. In haar bedje krijste ze zo lang en zo hard dat we na verloop van tijd toch maar weer richting haar kamertje liepen. Zonder een idee te hebben wat we daar gingen doen, want ook als we daar stonden of haar uit bed haalden stopte het huilen niet. Maik is ook nog eens snipverkouden en had het op den duur helemaal gehad. Pas om half 4 werd ze weer rustig. Totaal uitgeput werden we vanmorgen om 6 uur alweer gewekt door Sterre. Maik moest gewoon werken. Ik niet, maar slapen lukte me niet meer. En het ergste was dat Sterre voor de klok van 11 uur al 5 driftbuien had gehad. Niets wilde ze. Niet uitkleden, niet aankleden, geen luier om, niet mee naar beneden, niet eten. Als zo’n nacht volgt op zo’n ochtend dan raakt je geduld wel op. Dus toen ze helemaal wild werd omdat ik haar mee naar beneden wilde nemen, heb ik haar op de grond gelegd in haar kamertje en ben zelf een boterham gaan eten. Zonder liegen heeft ze zeker 20 minuten liggen krijsen. Toen werd het stil. Ik besloot te gaan kijken. Nu had ik alle ramen en deuren even tegen elkaar open gezet om de bovenverdieping te luchten. Drie keer raden waar ik Sterre aantrof… In de badkamer, waar ze heerlijk met haar spijkerbroek op de natte vloer bij de inloopdouche met de shampooflessen zat te spelen. Haar daar weghalen leverde een nieuwe driftbui op. Dus toch maar mee naar beneden genomen, waar het krijsen gewoon doorging. Op alles wat ik vroeg gaf ze nee als antwoord. Ik probeerde haar in de kinderstoel te zetten, maar ze verzette zich zo dat ik het opgaf. Ik had geen zin om er een strijd van te maken. Dan maar niet. Na verloop van tijd kwam ze naar me toe gekropen en ging ze aan mijn been hangen. Ik nam haar op schoot. Haar boterham zette ik voor mijn neus, maar ik schonk er geen aandacht aan. Niet lang daarna begon te toch te eten. En mocht ik haar warempel ook ineens in de kinderstoel zetten. Er was niets meer aan de hand. Na de boterham smulde ze van een halve sinaasappel en ging daarna gezellig spelen. Al snel zag ik dat ze moe werd. Dus hop, naar bed! Kon ik eindelijk even bijtrekken van deze nacht en ochtend. Toen ze na 3 uur wakker werd, zijn we meteen de stad in gegaan. Ik moest nog een outfit kopen voor de bruiloft van Niky en Arjan aanstaande vrijdag en een cadeautje voor als we op kraamvisite gaan bij Julyan. In de stad was Sterre een engeltje. Ze at haar brood, schonk volop lachjes naar allerlei mensen en riep bij elk jurkje dat ik aantrok en aan haar liet zien: ooooo mooi! Ik vond dat ze het echt goed vol hield, want ik heb wel 10 jurkjes aan gehad denk ik. Uiteindelijk was ze het zat en toen we bijna thuis waren hing ze ongeveer in de buggy, want ze wilde er UIT. En ze was dan ook druk bezig dit voor elkaar te krijgen. Gelukkig waren we er snel. Thuis mocht ze me alweer helpen met de aardappels in het pannetje doen. Daar werd ze blij van. Ze had trouwens zelf ook een heleboel nieuwe kleren gekregen, daar was ze mee in haar nopjes. Ze ging het zelfs aan papa laten zien toen hij thuis kwam. Na het eten ging ze lief naar bed, maar we durven nog niet na te denken over wat de nacht ons zal brengen.
No Comments