De prinses op de erwt
Voor Sterre’s sprookjeskamer hadden wij al een hele tijd terug “de prinses op de erwt” besteld. Dat is een houten bedje met een heleboel matrasjes en een prinsessenpop. Voor nu leuk om als accesoire neer te zetten, als ze wat groter is kan ze er mee spelen. Gisteren kregen we een telefoontje dat we het konden komen ophalen en aangezien het koopavond was heeft Maik dat meteen gedaan. Sterre vond het fantastisch. Ze ging er gelijk mee spelen en had de grootste lol. Ook de 2 gekleurde koffertjes voor op haar kamertje vond ze prachtig. Ze kan echt zo leuk spelen! Maar goed, vandaag stond het op haar kamertje en ik pakte het er nog eens bij. Ik vertelde dat de prinses lag te slapen. Sterre deed heel lief het dekentje over haar heen. Later ging Sterre zelf ook naar bed. Toen ik haar anderhalf uur later hoorde spelen ging ik kijken. Ik haalde haar uit bed en liep, zoals we altijd doen, alle dingen in haar kamertje even na. Waar zijn de boekjes? Sterre wijst naar het boekenrek. Waar is de paddestoel? Sterre wijst naar de paddestoel (waarbij ze roept “appel!” geen idee waarom ineens, want paddestoel kan ze allang zeggen). Dan vraag ik waar de bloem is en Sterre wijst naar de bloem. Die kreeg ze vorige week toen ze met Maik boodschappen ging doen van een mevrouw en die staat nu in een vaasje in de vensterbank. Ook de clown, de lamp en kikker & haas werden aangewezen. Tot slot zei ik: en waar is de prinses? Sterre wees direct naar de prinses en zei: ape! Dat vond ik grappig, ze had dus kennelijk goed onthouden dat de prinses lag te slapen. Het was een leuke dag verder, Sterre was supergezellig. Lekker kletsen, flink rondkruipen, goed eten, echt leuk. Het lijkt net of ze ook weer meer begrijpt. Als ze naar bed wil zegt ze steevast: ape (=slapen). En als je dan vraagt: wil je naar bed? dan antwoordt ze: ja! Ook roept ze mij niet meer alleen als ze wil drinken, maar ook als ze met me wil spelen. Mama-mama roept ze dan! Toen ze vanavond wakker werd ging Maik haar troosten. Ze had niet gedronken voor ze naar bed ging. Het troosten lukte Maik niet, ze bleef maar roepen: mama, eten, mama, eten! Ze had een ontzettende snotneus die ik probeerde af te vegen, maar ze was het er niet mee eens. Duwde mijn handen weg en zei: mama titi (=drinken, maar dat is nog een moeilijk woord blijkbaar) Steeds meer interactie en begrip dus en dat is wel zo makkelijk.
No Comments