Die rotverf!
“Een blauw papier voor zich en een kwast in de hand: Sterre ging op het kinderdagverblijf iets verven omdat mama jarig was geweest. Vol enthousiasme ging ze aan de slag. Een kloddertje groen hier….een kloddertje groen daar… Hee? Zie ik daar een misicuul streepje witte verf in mijn groene strepen? Wel potverdorie! Dat wil ik niet! Dat-wil-ik-niet!!! Ik stop ermee. Ik verf helemaal niks meer! Ja juf, je kunt wel leuk je vinger in de verf dopen of zeggen dat het niet erg is, dat witte dingetje, maar ik vind het wel erg en ik kap er mee! Weg met die verf en dat papier!” Dit schijnt zich gisteren te hebben afgespeeld op het kinderdagverblijf. De juffen hebben zich rotgelachen. Sterre was vastbesloten, het verven ging niet meer gebeuren. En zo kreeg ik een blauw papier met een paar groene verfstrijken en een stipje wit. Ik heb het, ook al zal Sterre er wel van walgen, lekker opzichtelijk opgehangen aan een keukenkastje. En telkens roep ik: mooi! Dan trekt Sterre een heel boos hoofd. Ze is het nog niet vergeten, dat het helemaal mis ging met die verftekening. Vannacht was Sterre afschuwelijk. Om 2 uur werd ze wakker om te drinken. Daarna legde Maik haar weer terug in bed, maar ze begon vrijwel meteen te krijsen. En hard ook. Dus hebben we haar weer gepakt. Natuurlijk wilde ze weer drinken, maar ik had er geen zin in. Ze had net gedronken, ze kon geen honger of dorst hebben. We boden haar water aan, maar dat wilde ze niet. Heel dwingend bleef ze op mijn rug tikken en om drinken vragen. Na een half uur gestechel vroeg ik Maik haar terug in bed te leggen. Daar werd ze volledig hysterisch. We hebben er een uur naar liggen luisteren, maar het was echt niet normaal. Maik trok het niet meer. Hij ging er heen. Probeerde haar te troosten met liedjes zingen en boekjes voorlezen. Zonder succes overigens. Ze gilde, worstelde, krijste en riep alleen maar om mama. Tenslotte stond Maik weer naast mijn bed. Het was intussen 4 uur. We waren al 2 uur wakker. En ja, we hebben dus toegegeven. Ze mocht toch drinken. Deze strijd heeft ze gewonnen. Maar weet je, ’s nachts is het echt niet te doen, zo’n hysterisch kind. ’s Nachts wil je gewoon slapen. Dan wil je niet uren lang met een kind worstelen of naar hysterisch gegil luisteren. Irritant is het wel. Gelukkig zijn dit soort nachten tegenwoordig zeldzaam, maar helaas komen ze nog steeds voor. En het vervelende is dat Sterre het ’s middags wel inhaalt, maar wij dat niet kunnen! Want Maik moet gewoon werken, en ik kan overdag niet slapen. Het was duidelijk te merken dat Sterre moe was, want we gingen naar de stad en ze had het al snel gezien. Terwijl ik nog wilde shop-plannen had! Uiteindelijk ben ik alleen maar geslaagd voor een nieuwe winterjas voor Sterre, maar dan ook wel een hele leuke! Die laarsjes komen dan een andere keer wel…
No Comments