Door de keuring?

Door de keuring?

Best een spannende ochtend, want we moesten naar het consultatiebureau. Dat had eigenlijk al in juni gemoeten, maar we hadden geen oproep gekregen. Uiteindelijk heb ik zelf maar aan de bel getrokken en konden we vandaag terecht. Ik was vooral benieuwd of Sterre in de lengte gegroeid was, want dat kan ik zelf niet zo goed meten. Helaas was dat niet het geval, ze was nog steeds 76 cm. Toch ging ze in de curve wel iets omhoog nu, ze was in vergelijking met de laatste keer consultatiebureau wel wat gegroeid. De arts legde uit dat vanaf het 2e jaar het groeihormoon gaat werken, het is dus nu spannend of die ervoor gaat zorgen dat Sterre straks toch ineens wat beter zal gaan groeien. Dat is wel wat ze vaak zien bij kindjes die vanwege een allergie slecht groeien, dus we houden hoop. Naast dit negatieve stukje over het niet goed groeien kregen we ook een heleboel complimenten. Sterre ligt namelijk behoorlijk ver vooruit qua spraak/taalontwikkeling. Ze moest een boekje met allerlei voorwerpen benoemen en ze wist ze allemaal, terwijl dit pas echt moet als ze 3 jaar is! Een grote woordenschat dus. Daarnaast leek Sterre door te hebben dat het een soort van test was, dus toen ze een torentje moest bouwen van gekleurde blokjes liet ze ook even horen dat ze alle kleuren al kent. Pakte ze het gele blokje, keek ze de arts aan en zei met zo’n ondeugende blik: geel… Daarna hetzelfde met rood, groen en blauw. De dokter viel bijna van haar stoel, ze is nog geeneens 2! riep ze uit. Maik en ik zaten er glimmend van trots bij ;-) Wat betreft het lopen valt er nog wel wat eer te behalen, Sterre loopt nog veel te wankel en houterig volgens de dokter. Nou ja, die motoriek is duidelijk niet haar sterkste kant, maar eens zal dat toch ook wel komen? Als alle kindjes van Sterre’s leeftijd net zo praten als zij, zal Sterre vast soepel rondwandelen, toch? Bij het vertrekken liet Sterre nog even haar handtekening achter, een prachtig plasje lag er op de grond. Ze wees het nog even aan ook, zodat we het allemaal wel zouden zien dat ze dat heel knap gedaan had. Op de fiets naar huis vertelde ik Sterre dat we nu een boterham gingen eten, ze daarna zou gaan slapen en we dan naar Niky gaan. Ze had het goed begrepen. Want toen we de trap op liepen om naar bed te gaan, zei Sterre, slapen en dan Niky! Ben benieuwd of ze het ook nog weet als ze zo wakker is. Vast wel. Gisteren trouwens ook nog iets grappigs. Ik riep Maik. Sterre hoorde dat en riep: Maaaiiik! Ik keek haar verbaasd aan en vroeg wie Maik dan was. Haar vingertje ging meteen naar papa: papa Maik zei ze. Daarna vroeg papa: en hoe heet mama dan? Sterre: Judith. Luid en duidelijk. En dit hebben we dus nooit met haar geoefend. Vanmorgen zat ze er ook nog eens de draak mee te steken: papa Judith zei ze dan en begon heel hard te lachen. Dondersteen!