Door!

Door!

Het was geen goede nacht, maar vanmorgen werd snel duidelijk waarom. Dat andere boventandje, wat al weken goed zichtbaar was maar niet echt wilde doorbreken, heeft eindelijk het tandvlees weten te doorboren. In plaats van een ieniemienie wit puntje is er nu een groot rood gat met een wit kartelrandje te zien. Nou die kiezen nog… Sterre was opgewekt, maar at niks. En dronk ook niks. We hebben het borstvoedingsschema trouwens wel gewijzigd. Voorheen dronk ze ’s morgens in bed zodra ze wakker werd, nu mag ze pas bij mij drinken na het ontbijt. We laten Sterre nog even in haar bed liggen als ze wakker is, zodat wij kunnen douchen. Dat gaat goed, ze ligt vaak te spelen met haar knuffels. Daarna gaat Maik het ontbijt maken en ik haar aankleden (of andersom) en eten we met z’n drietjes aan tafel. Pas als we allemaal klaar zijn mag Sterre nog even een beetje borstvoeding drinken, Maik maakt in de tussentijd haar tasje klaar voor het kinderdagverblijf. Dit werkt wel goed zo. Het geeft mij ’s morgens meer rust. Op het kinderdagverblijf zat Sterre enorm te gillen toen ik binnenkwam. Gewoon in haar spel. Ze was bezig met een ander meisje en ze riepen vanalles naar elkaar. Nadat ze me gezien had, begon ze gelijk te zwaaien naar de juffen: daag tot morgen! We moesten er allemaal om lachen. Eenmaal thuis bleek ze nogal moe, dus ik heb haar op bed gelegd zodat ik rustig kon koken. Toen Maik thuis kwam werd ze net wakker, hij vond haar zittend in haar bedje. Het eten ging redelijk vlot naar binnen, maar na een minuut of 10 was het genoeg geweest en probeerde ze alle rijstkorreltjes weer uit haar mond te vissen. Dat vonden we niet goed, dus was de maaltijd voor Sterre afgelopen. Maik ging haar omkleden en het bedritueel opstarten. Helaas hield ze het niet vol. Ik zat op de bank en hoorde Maik voorlezen en Sterre keihard huilen. Een grappige combi, dat wel, maar ik ben gauw naar boven gelopen om haar te voeden. Het bijzondere was, dat ze helemaal niet wilde drinken. Ze werd zelfs heel driftig en gooide zich naar achteren. Ik begreep er niks van, ze heeft dat nog nooit gedaan. Ik besloot haar maar gewoon zonder te drinken in bed te leggen. Ze huilde heel hard, maar ik heb doorgezet en ben naar beneden gegaan. Na 5 minuten was het stil. We hoorden nog zeker een half uur geklets uit haar kamertje komen, maar daarna was het over. Ik vraag me nu af of dit een nieuw iets is, die voeding voor het slapen gaan er af halen, of dat het eenmalig is. Ik zou het zelf niet zo erg vinden, al lijkt het me fijner als ze de voor-het-slapen-gaan voeding nog wel doet en dan die van middernacht niet meer hoeft. Zouden we dan toch nog naar 3 voedingen per dag kunnen binnenkort?