Duitsland en de Efteling
Omdat Sterre nogal moeite lijkt te hebben met spannende dingen, hadden we niet verteld dat we op vakantie gingen. We waren bang dat ze of 2 dagen met haar koffertje op de trap zou gaan zitten wachten, of dat ze al spugend in de auto zou zitten van de opgebouwde spanning. We verrasten haar dus 10 minuten van te voren met het feit dat we op vakantie gingen. Nu is “vakantie” voor Sterre met het vliegtuig naar het strand gaan, dus het viel wel een beetje tegen dat we alleen maar gingen autorijden. Vooral toen we welgeteld een uur onderweg waren en haar “onderbroek niet goed zat”. Dit hebben we zo’n 3 kwartier, krijsend en wel, moeten aanhoren. Ze wilde per se uit de auto, maar dat ging natuurlijk niet gebeuren. Er kwamen steeds meer “problemen” tevoorschijn toen ze haar zin niet kreeg, ze had namelijk ook honger, dorst, rugpijn, moest plassen en noem maar op. Maik en ik vonden het hilarisch en irritant tegelijk. In elk geval werd de quote van de vakantie: mijn onderbroek zit niet goed. Zodra er ook maar iets was riepen we dat tegen mekaar. Gevolgd door de opmerking: dan moet je heel hard gaan huilen, dat helpt… De eindbestemming (Bonn) hebben we uiteindelijk goed bereikt. Yuren sliep de hele reis. In de hotelkamer vond Sterre het meteen al leuk. Ze bekeek alles op haar gemak. Een nieuw iets is dat ze voortdurend een constatering doet gevolgd door een waarom-vraag. Voorbeeld: papa en mama, dit is nu ons huis he? Ja voor eventjes wel. Sterre: waarom? En zo ging dat de hele tijd door. We zijn in Bonn wat gaan eten in de stad, Sterre at wat frietjes en een groot aardbeienijsje na afloop. Slapen was iets minder handig in een kleine hotelkamer met 2 kindjes. Het licht was om half 10 al uit, Maik en ik op de iPhone en hopen dat de kids snel in slaap vielen. Yuren lukte dat, maar Sterre hield het nog lang vol. Bovendien lag ze de hele nacht bij Maik in bed te stuiteren. Had ik geen last van, ik heb prima geslapen, maar Maik dus niet. Na een dagje shoppen in Bonn, Sterre was heel gezellig op 1 moment tijdens de lunch na, gingen we naar Nathalie en Martijn. Die hebben een heel groot huis meteen heel grote tuin in Bonn. En het toeval wil dat Jasmijn net jarig was en een enorme trampoline had gekregen, waar de kindjes zich prima mee vermaakte. Sterre vond het leuk en gezellig. We aten buiten de deur en daarna gingen we naar het bugalowpark. Sterre was zo moe, dat ze meteen naar bed wilde en als een blok in slaap viel. Dat hadden wij nou weer niet verwacht, maar ze was blijkbaar zo moe van alle indrukken en het was ook al laat dat de nieuwe omgeving geen problemen gaf. De volgende dag zijn we naar Andernach geweest, waar een geiser is. Leuk was dat, Sterre genoot ook maar had nog wel even een driftbui toen een gids net stond te vertellen over de geiser. Hij wierp haar, maar vooral ook ons als ouders, een norse blik toe. Zo van: houd dat kind is in toom. Maar Sterre wilde iets afdwingen en wij hadden geen zin om toe te geven dus tja, dat wordt dan krijsen. We hebben haar maar even uit de groep gehaald en verderop streng toegesproken. Dat werkte. Ook nu weer ergens wat gaan eten en terug naar het huisje, waar ze wederom zo sliep. De dag daarna trokken we er met de auto op uit, het was niet zulk lekker weer. Een rondrit, op zoek naar een leuke plek om koffie te drinken, tevergeefs. Duitsland blijkt niet de Franse gezelligheid te hebben en er was ook niet veel open op zondagmorgen. We kwamen terecht in een hotelrestaurant, waar de koffie goed smaakte, evenals de apfelstrudel, maar de gezelligheid ver te zoeken was. Nou ja, dan maak je het onder mekaar gewoon gezellig natuurlijk en dat lukte prima. De baby’s kregen te drinken, de kindjes aten frietjes (ja alweer) en speelden samen en toen gingen we weer verder naar het Roofvogels en wolven park. Het was intussen weer wat opgeklaard. Er was een mooi kasteel, de vogelshow met prachtige roofvogels was leuk en het voeren van de wolven een beetje sensatie. Daarna namen we afscheid van de Melensjes en gingen we ieder ons eigen weg. Dat betekende voor ons een pizzaatje halen en lekker in het huisje opeten. Met een glaasje rode wijn waanden we ons in Italie, ondanks de regen. De volgende dag gingen we naar Trier in Duitsland. Sterre vond het allemaal weer gezellig, genoot van de ijsjes die ze kreeg, maar wilde niet lopen. Dus mocht ze af en toe in de draagdoek bij mama (wilde per se “hangen” en niet zitten) of in de kinderwagen samen met Yuren. Allebei niet ideaal, want ik kreeg pijn in mijn rug en Yuren af en toe een voet in zijn gezicht, maar pret hadden we wel. Dinsdag stond ik het teken van de Efteling. Het weer was het grootste deel van de dag heel geschikt. Het was best druk, waardoor je voor de attracties lang moest wachten. Daar gaat dan toch veel tijd mee verloren. Zonde. We hebben het sprookjesbos helemaal gedaan en ook de droomvlucht. Sterre vond dat zo leuk, die wilde daar niet meer uit. Huilen! ….maar ik vind het zo leuk! gilde ze. Tja. Ik had er geen 3 kwartier wachten meer voor over om nog eens te gaan. Bovendien begon het te gieten. We besloten naar huis te gaan en dat was ook wel best, want het meisje was doodop. In de auto viel ze in slaap. Dat was dan voor dit jaar onze vakantie. Wie weet gaan we in het najaar nog wel een keer met het vliegtuig naar het strand.
No Comments