Eenkennig?

Eenkennig?

Door de teamdagen heb ik mijn kleine meisje deze week nauwelijks gezien. Best wel jammer hoor. We konden het ’s nachts merken. Een keer of 5 er uit om te drinken was geen uitzondering. Onze wallen hangen ongeveer tot op de grond. Het was ook best en gedoe met kolven, maar het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Ik heb het leuk gehad, en Sterre ook. Voor donderdagavond moest ik met een groepje een rapnummer opvoeren. Donderdagochtend ging Maik dat nummer van internet halen en op een cd branden. Sterre zat er in haar kinderstoel bij en vond de beat zo grappig, dat ze begon te dansen. Dat was geweldig om te zien. Maik heeft de videocamera erbij gepakt en het is hem gelukt om onze muzikale dame te filmen. Vandaag kwam oma Anja oppassen. Dat was de eerste keer voor oma Anja, want zij moet helemaal uit Zeeland komen. Meestal komt oma Ineke dus oppassen. Maar omdat het nu om een hele dag ging, was het voor oma Anja wel de moeite om er helemaal voor met de trein te komen. Volgens mij hebben ze het heel gezellig gehad samen, want tijdens het avondeten zat Sterre zich voortdurend uit te sloven voor oma. Vooral als oma hardop lacht vindt Sterre dat geweldig, dan ligt ze helemaal dubbel. En voor ons was het erg prettig dat oma Anja alle was had weggewerkt. Echt heel lief. Ze mag vaker komen oppassen ;) Opvallend is dat Sterre de laatste tijd wat eenkennige trekjes begint te vertonen. Het gaat dan niet om het contact met andere mensen dan papa en mama, daar heeft ze geen moeite mee. Het gaat vooral over als mama even bij Sterre weg loopt. Dan begint ze meteen te mekkeren. Datzelfde gebeurt als ik haar op haal op het kinderdagverblijf en eerst haar spulletjes verzamen in plaats van dat ik haar oppak. Dan zet ze het ook direct op een krijsen. Ik heb begrepen dat het alleen maar goed is, het betekent dat het hechtingsproces goed verloopt. Al is het soms wel lastig.