En bietjes zijn vies!

En bietjes zijn vies!

Na nog een nachtmerrie-nacht zijn wij voor de verandering weer eens gebroken. We liggen dan ook al om 20.00 uur in bed. Sterre ook, we horen haar vrolijk spelen met kikker, muis, rammelnijntje en toeterbeer. Ze gilt en kletst er op los. Waar haalt ze de energie vandaan, zij slaapt toch ook slecht? Vanmorgen was ze chagerijnig. We denken omdat er weer poep dwars zat. Die heeft ze er gelukkig op het kinderdagverlijf uitgegooid, dus toen ik haar ophaalde was ze in een beter humeur. Ze had haar sokken uit en wees meteen naar de tafel waar ze op lagen, toen ik er een opmerking over maakte. Daarna ging ik haar jas van de kapstok halen begon ze te huilen, kennelijk dacht ze dat mama er weer vandoor ging zonder haar. Gelukkig mocht ze toch mee ;) Thuis hebben we het spel “rondje rond de hocker” gedaan, zo’n keer of 8. Toen deden mijn knieen zeer en was ik buiten adem. Sterre kon duidelijk nog wel even verder, terwijl ik ging koken deed zij nog een work out van 4 rondjes erachteraan. Het eten zelf was een heel ander verhaal. We aten bietjesrisotto en dat werd niet gewaardeerd. Erg fijn als die rode rijstkorrels door de kamer vliegen. Ik was meer bezig met een doekje dan met mijn eigen eten opeten. Had ik toch ook nog wat work out vandaag… We haalden de hele trucendoos tevoorschijn maar Sterre bleef erbij: bietjes zijn vies! En dus hoef ik ze niet! Tot slot maar een peertje gegeven, zodat ze toch wat binnen had. Anders is de nacht sowieso al gedoemd te mislukken. En we snakken toch echt een keertje naar wat slaap.