En dat is de eend op de…
Vanmorgen was Sterre vrij laat wakker. Gisteren zat haar hele hoofd onder het snot van de verkoudheid, maar vandaag viel het mee. Ze lijkt het ergste weer gehad te hebben. Ze heeft er ook weinig last van. Gisteren was ze wel wat moe, vandaag maakte ze die indruk niet. Het eten ging er wederom goed in en de weegschaal gaf vanmorgen weer boven de 10 kilo aan, hoera! Hopen dat het morgen nog zo is, dan kan de kinderarts in ieder geval zien dat Sterre de afgelopen 4 maanden toch nog 400 gram aangekomen is. Veel te weinig natuurlijk, maar beter dan niks of afgevallen zijn. Het was nogal een spannende ochtend. Op Maiks werk gaat het niet best en vanmorgen waren er gesprekken met alle werknemers. Er zouden 2 mensen uit moeten, was vooraf gezegd. We waren erg bang dat Maik daar misschien wel bij zou zitten. Al was het alleen maar omdat we de afgelopen tijd toch alleen maar tegenslagen hebben. Je krijgt dan bijna zoiets van: dat kan er ook nog wel bij. Maar hij was het niet, gelukkig. Althans, nog niet. Het gevaar is nog niet geweken, het kan best dat er de komende maanden meer mensen uit moeten. Nou ja, in elk geval was ik best zenuwachtig daardoor dus Sterre en ik hebben weinig gedaan. Een beetje televisie gekeken en ik vooral mijn mobiel en laptop in de gaten gehouden, om geen bericht van Maik te missen. Om kwart over 12 kwam het verlossende telefoontje. Tegelijk is het ook verdrietig, want er is natuurlijk wel iemand anders haar baan kwijt en dat vind Maik heel rot. Maar goed. ’s Middags sliep Sterre niet zo heel lang, want ze werd wakker omdat ze moest poepen. Ze zei ook dat ze buikpijn had, maar na het potje was het over. Sterre wil de laatste tijd altijd dat ik boekjes voorlees als ze op het potje zit. Nu heb ik van vroeger nog een boekje van Nannie Kuiper: de eend op de pot. Geweldig boekje, op rijm geschreven. Sterre wil het elke dag wel even lezen. Zo ook nu. En toen ontdekte ik iets heel grappigs. Namelijk dat Sterre zowat het hele boekje uit haar hoofd kent! Echt zonder gekheid. Elke zin kon ze zonder problemen afmaken. En ze verbeterde me zelfs een keer. Ik vond het geweldig, zo knap! En dan kunnen ze zeggen wat ze willen over dat slecht eten de hersenontwikkeling kan beinvloeden: bij Sterre merken we daar in elk geval nog niks van. Ze weet ons iedere keer weer te verbazen met haar spraak/taalontwikkeling. En nu dus ook met haar geheugen. Verder was het nog wel grappig toen Sterre een speelgoedfolder aan het lezen was vandaag. Er stond iets van Bob de Bouwer in. Ineens roept ze heel hard: ooooo die bedoel ik! Die bedoelde ik, mama! En ze wijst naar dat ding van Bob de Bouwer. Dus ik vraag: wat bedoel je daar dan mee? Sterre: dat ik die hebbe wilt! Ze gebruikt tegenwoordig steeds vaker werkwoord vervoegingen. Nog niet allemaal op de juiste manier, want ze maakt haar eigen verleden tijd en soms gebruikt ze de verleden tijd in de tegenwoordige tijd. Zo zei ze laatst: die moet ik ook gehad. Beetje gekke zinnen worden het dan, maar de strekking is eigenlijk altijd wel duidelijk. Een beetje jammer is dat Sterre de zin: ik wil het of ik wil het niet ook heeft ontdekt. Ze roept nu de hele dag: ik wil het niet of ik wil het wel. Mama, ik wil het drinken. Mama, ik wil het spelen. Of mama, ik wil niet de neusdruppels. Ook bij de fysio, waar we aan het einde van de middag nog even heen moesten, ging het zo. Ik wil het niet! Ik wil het niet! Zucht. Toch was de fysio heel tevreden. Sterre kan namelijk eindelijk helemaal zelf SPRINGEN! Zo zie je maar wat een effect het heeft, dat oefenen. Ze heeft het helemaal door en vindt het ook erg leuk om te doen. Qua ontwikkeling gaat het dus nog steeds best goed. Alleen dat gewicht, dat blijf lastig. Maar eens horen wat de kinderarts er morgen nou van zegt…
No Comments