Feessie!

Feessie!

Zaterdag was ik jarig. Ik werd op bed verrast met een cadeautje van Sterre. Een boek: hoe denkt mijn baby. Zou ze daar iets mee bedoelen? Het is in elk geval een erg leuk boekje. Herkenbaar ook. Nooit geweten dat leren kruipen in 14 (!) stappen gaat. Overdag zijn we natuurlijk lekker buiten geweest, het was mooi weer. Er moesten ook een hoop boodschappen gedaan. ’s Avonds kregen we namelijk een huis vol visite. We waren benieuwd hoe het zou gaan met Sterre. Ons plan was om haar in de kinderwagenbak op ons bed te zetten, achter de kast. Daar zou ze niet zoveel last hebben van het licht en lawaai. Zo geschiede. Aan het begin van de avond had ze wel even wat moeite om in slaap te komen, maar daarna ging het prima. Om half 12 werd ze wakker. Ik wilde haar eigenlijk op bed voeden, maar er waren wat mensen die haar graag wilden zien dus besloot ik haar maar even er uit te halen. Ik was bang dat ze enorm zou gaan huilen van al die mensen, maar dat viel reuze mee. Ze gebruikte de eerste 5 minuten om wakker te worden en vond het toen best. Er konden zelfs lachjes af. Toen iedereen rond middernacht vertrok kon Sterre nog even drinken en weer terug haar bed in. Vanmorgen was ze helaas al vroeg wakker, maar ze had wel goed geslapen. Slechts 1 voeding om half 5. We wisten dat rond half 11 opa en oma voor de deur zouden kunnen staan, dus uitslapen zat er niet in vandaag. Aangezien Sterre daar anders over dacht (zij viel rond 9 uur precies in slaap) lukte het ons niet haar voor die tijd in bad te doen. Oma Anja bofte dus, want nu kon zij het doen. Niet lang daarna stonden ook de andere opa en oma voor de deur, samen met oom Danny en tante Annalee. En Dion en Annicka natuurlijk. Het was gezellig druk, de tijd vloog voorbij. En Sterre kreeg natuurlijk alle aandacht. Dan weer bij opa en oma op schoot, dan weer bij Dion en Annicka en ook bij oom Danny moest even gezeten worden. Net na de middag kwamen ook oom Sjoerd, tante Petra en neef Damian. Damian was heel lief voor Sterre, ze kreeg een boel kusjes en knuffels. Aan het einde van de middag gingen we met heel mijn familie naar Rotterdam, want mijn overgrootmoeder wordt morgen 100 jaar oud. Ook daar deed Sterre de nodige indrukken op en we waren ook redelijk laat thuis. Haar ritme was dus enigzins door de war. Daarnaast had ze natuurlijk de hele dag aandacht gehad, dus het inslapen werd een probleem. De strategie “laten huilen” werkte niet, ze raakte helemaal overstuur. Ook even naast haar zitten hielp niet, evenals haar meenemen naar ons bed en daar even bij haar gaan liggen. Tot slot heb ik nog maar eens extra gevoed, en toen lukte het wel om in slaap te vallen. Want ze was heus wel heel erg moe hoor!