Helaas…
Zo ben je in jubelstemming omdat toch de 10 kilo bereikt is, en zo heb je weer 2 mindere eetdagen. We blijven dus bezig. Zelfs op de dag is het grillig. In de ochtend gaat het goed, maar ’s middags en ’s avonds wil ze niks. Gisteren zelfs weer kokhalzen met de middagboterham. Zucht. Het schiet niet op. Sterre blijft er laconiek onder: “helaas” zegt ze dan. Op zo’n manier dat ik mezelf hoor praten. Wat ze ook regelmatig zegt is “tuurlijk”. Allemaal na-apen van mama en papa. Best lollig om te horen. Als we het over het eten hebben doet Sterre net of ze oostindisch doof is. Ze praat er gewoon overheen en doet net of ze het niet hoort. Heel irritant. Maar goed. Vandaag had ik de laatste cursusdag van mijn coachingsopleiding. Heerlijk om even een dagje weg te zijn en even iets voor mezelf te kunnen doen. Ik hoef nu alleen nog maar voor het eindgesprek volgende maand en dan hoop ik weer een papiertje in the pocket te hebben. En dan ben ik best trots op mezelf, dat ik het gered heb in zo’n zwaar en hectisch jaar.
No Comments