Het blijft kwakkelen
Het ging zo goed. De hele winter was Sterre nog niet ziek geweest, zelfs bijna niet verkouden. Maar nu is het dan toch echt onze beurt. Twee weken terug had ze natuurlijk al een dagje koorts, maar nu is ze echt goed ziek. Vannacht hebben we werkelijk niets geslapen. Sterre kregen we niet in haar eigen bedje, maar zelfs tussen ons in lag ze alleen maar te draaien en te huilen. Maar ja, wat wil je ook met bijna 41 graden koorts. En die koorts wilde niet naar beneden. Dus belden we vanmiddag toch maar even met de arts in het Sophia of we toch echt geen zetpil mochten geven. En gelukkig, het mocht. De koorts daalde, maar Sterre bleef dwars, hangerig en huilerig. Al de hele middag zag ik dat ze af en toe moest kokhalzen, maar het weer inslikte. Mond vies, zei ze dan. Ik twijfelde of het nou van het hoesten kwam, of dat ze gewoon heel misselijk was. Intussen twijfel ik niet meer, want rond 7 uur moest ze flink overgeven. Omdat ze al 2 dagen niks meer eet, was het alleen maar gal. Heel zielig. Ik probeerde haar daarna te overtuigen om wat borstvoeding te drinken, maar ze wilde niet. Waarschijnlijk blijft het hier dus niet bij, ze is vast opnieuw misselijk geworden en dus verwacht ik nog wel een ondergekotst bedje vannacht of wederom een slapeloze nacht voor Maik en mij. Het zijn dus zware dagen voor ons. Maik was vandaag de hele dag aan het werk, ik stond er alleen voor. En dat viel niet mee. Sterre heeft alleen maar bij me op schoot gezeten en nauwelijks geslapen. En heeeeel veel gejammerd en gehuild. Hoewel ik echt weet dat ze er niks aan kan doen, ben je dat na een hele dag wel een beetje zat. Niks was ook goed, als ze op schoot zat dan wilde ze niet op schoot en als je haar vervolgens op de bank zette was dat ook weer niet goed en zo ging het de hele dag door. Ik ben bekaf. En dat na een nacht overslaan…poeh! Ik ben eigenlijk blij dat ik morgen “mag” werken, zodat ik er eventjes afstand van kan nemen. Dat klinkt misschien gek, maar ik heb het nodig. Al is het maar een ochtendje. Morgen mag Maik er mee aan de slag, en als hij het gehad heeft dan neem ik het stokje van hem over. Zo dragen we het samen en blijft het ook te doen. Het allerliefst wil ik dat het morgen over is en Sterre zich goed voelt. Want dat arme meisje weet van ellende niet waar ze het moet zoeken. Zij slaapt ook al 2 nachten nauwelijks, dus naast zich beroerd voelen zal ze behoorlijk oververmoeid zijn. Hopen maar dat we het ergste van deze griep gehad hebben!
No Comments