Het kapotte vaasje
Sterre slaapt ’s nachts weer prima, gelukkig. Wij trekken helemaal bij. Kennelijk was het toch de verkoudheid die parten speelde, nu is iedereen weer fit. Gisteren is Sterre met papa gaan zwemmen en heeft ze te horen gekregen dat ze eindelijk mag diplomazwemmen op 18 februari. Helaas heb ik die ochtend 3 afspraken staan voor mijn werk, dus ik kan niet mee gaan kijken. Afspraken verzetten is nu namelijk ook lastig, want eind maart begint mijn verlof al. Helaas… Sterre was zelf heel trots! Na het zwemmen was ze heel moe, maar ze had besloten zich maar weer eens te verzetten tegen het slapen. Ze lag er al even op toen we iets hoorden vallen. Direct daarna hoorden we huilen. Maik en ik renden naar boven en zagen Sterre bij haar raampje staan. Op de vensterbank stond een vaasje met daarin een bloem, maar dat vaasje stond er niet meer. Het lag in een heleboel stukjes op de grond. Haar verklaring: ik kon niet slapen dus ik wilde even naar de werkmensen kijken (bij ons voor bouwen ze huizen). Tja… Alles opgeruimd, het meisje terug in bed en wij weer naar beneden. Maar niet voor lang, want Sterre kwam haar bed uit en zei wederom dat ze niet wilde slapen. Maik besloot dan maar naar de Ikea te gaan met haar. Er moest nog een verjaardagscadeautje gekocht (Ikea-keukentje) en er moest een matras gehaald voor haar grote bed. Toen ze thuis kwamen was ze in de auto in slaap gevallen. We hebben haar voorzichtig in bed gelegd, maar ook nu werd ze wakker en kwam bijna meteen naar beneden. Het zat er niet meer in, dat middagslaapje. En dat was best jammer, want tegen vijven konden we dat merken. Dan wordt ze heeeeel vervelend en huilerig. Eten hebben we dus maar gedaan met Koekeloere op de laptop om toestanden te voorkomen, maar het drama kwam toch nog toen ze naar bed moest. Ze wilde wel/niet/wel/niet/wel/niet douchen en wel/niet sop. Uiteindelijk heb ik haar in de houtgreep uitgekleed en onder de douche gezet en het sop op een hoge kast gelegd zodat die discussie klaar was. Na 20 minuten krijsen gaf ze het gelukkig op, maar tjonge wat kan dat kind volhardend zijn zeg! Gelukkig werd ze na het douchen weer gezellig. Ze kwam met ons allebei knuffelen, haar manier van het goed maken. Ze zei zelfs nog: sorry mama, dat ik met jou ruzie ging maken… Ze weet het allemaal precies, maar op het moment zelf is ze niet voor rede vatbaar en dat is wel vermoeiend hoor! We hebben in elk geval afgesproken dat ze vandaag sowieso gaat slapen, dus ik ben benieuwd. Eerst vanmorgen maar eens een bezoekje aan de bibliotheek.
No Comments