Hormonen?
Volgens mij heb ik het al vaker hier gezegd. Dat ik het idee heb dat je bij Sterre al echt een soort cyclus kunt waarnemen. Vandaag was ze duidelijk weer eens “ongesteld”. Het begon al in de ochtend. Met douchen. De manier waarop ze reageerde, mij aan het uitdagen was en besloot tegendraads te zijn gaf mij het gevoel dat ze op oorlogspad was. Dit ging eindigen in een huil/driftbui. Ik stelde voor dat ze die alvast zou krijgen, zodat we het gehad hadden en de rest van de dag gezellig zou zijn. Met een ondeugend lachje op haar gezicht zei ze me dat ze geen zin had om te huilen. (Nog niet, zo bleek…). De hele dag stond vervolgens in het teken van “wil ik niet”, “doe ik niet”, “kan ik niet”, “ik ben moe”, “ik ben lui” (ja echt, dat zegt ze gewoon!), enz. Tot de bom barstte. Ik weet niet eens meer precies wat de aanleiding was. Het zal wel weer een boterham zijn geweest waar ze bewust mee aan het treuzelen was en die ze overal in huis liet slingeren om ‘m vervolgens te vergeten. (en dan hadden we eerst al een minuut of 20 aan tafel gezeten) Of het feit dat ze de duplo niet wilde opruimen. Of dat ze in de weg zat terwijl ik de keukenkastjes aan het uitmesten was (om HAAR knutselspulletjes in op te ruimen) en niet opzij wilde gaan. Iets was de aanleiding om de situatie volledig uit de hand te laten lopen. Wat dan betekent dat ze gedurende 3 kwartier huilt zonder te stoppen en over de grond dweilt, aan mijn arm hangt, probeert op schoot te klimmen en in mijn ogen wil prikken. Ik heb haar genegeerd, wat het in feite alleen erger maakt, want ze stopt gewoon niet. Sterre heeft zo’n sterke wil, die gaat door tot je haar een duidelijke grens geeft in de vorm van op haar kamer zetten. Of, in dit geval, haar de sinterklaasfilm waar we naar toe zouden gaan te ontzeggen. Toen was het klaar. De kusjes kwamen, er werd sorry gezegd, maar de bui was nog niet geheel over. Ze bleef op oorlogspad zijn, ook nog daarna, ook nog tijdens het avondeten, ook nog tijdens het douchen. Met het naar bed gaan sprak ze met Maik de dag door en beloofde dat ze morgen weer gezellig zou zijn. We hopen het. Af en toe zo’n dagje is heus niet zo erg, maar wel heel vermoeiend! Overigens was ze ook nog wel een beetje lief tussendoor hoor. We hebben samen een zwarte Piet geknutseld en ik mocht zelfs even op de bank slapen aan het einde van de middag “omdat ik zo moe ben van Yuren die ’s nachts wil drinken”. Toen speelde ze heel lief zelf met haar muziek-camera en danste ze K3 dansjes.
No Comments