Huilsessie nummer zoveel
Oma was vandaag de hele dag bij Sterre. Ze zijn samen naar de stad geweest waar ze een appelsapje op een terrasje hebben gedronken. Sterre kreeg een afzichtelijke pet van oma, waar ze natuurlijk zelf dolblij mee is. Ze loopt er voortdurend mee op haar hoofd. Eten deed ze ook bij oma nauwelijks… ’s Middags zijn ze nog naar de speeltuin geweest. Zo kon ik nog even lekker werken. Na het eten ging oma weer naar huis. Sterre mocht nog spelen. Ze heeft momenteel erg last van eczeem in haar knieholtes. Vuurrood en ze zit er steeds aan te krabben. Op den duur zei ze zelf dat ze wilde douchen om de jeuk weg te spoelen. Dus naar boven gegaan om te douchen. Dat ging eigenlijk allemaal heel vlot en gezellig. Daarna boekjes lezen en al bij het laatste boekje zei ze: Sterre niet slapen. Ik ging er niet op in en we hebben haar gewoon naar bed gebracht. Binnen 2 tellen was ze uit haar bed. Dan is het nog wel een voordeel dat ze klein is, want ze kan gelukkig nog niet bij de deurklink. Zelf haar deur open doen is dus geen optie. Er tegen bonken wel. En huilen, huilen, huilen! We hoorden vanalles de revue passeren: ze wilde haar pyama uit, ze wilde een staartje, ze wilde haar pet op, ze wilde niet slapen, ze wilde een boekje lezen, ze vond papa en mama lief, ze wilde in het grote bed slapen, enz, enz. Ze is nu al een uur bezig. Ben benieuwd hoe lang ze nog doorgaat. Hopelijk niet net als gisteren tot half 12. We zijn expres zelf ook al in bed gaan liggen, maar dit helpt niet. Het is echt vreselijk vermoeiend om de hele avond naar dat gehuil te luisteren. Maar we gaan er echt niet heen. Dit patroon moet doorbroken worden, anders hebben we geen leven meer. Ze krijgt gewoon geen aandacht. Punt. Oeps, nu begint het te onweren… Wat nu? Moet je dan wel of niet gaan? Als ze nou echt bang wordt…? Nou ja, we tobben hier nog even verder over wat de beste optie is ;-)
No Comments