Hysterisch
Sterre heeft momenteel zo nu en dan fikse driftbuien. Ze is dan totaal niet voor rede vatbaar en wordt volledig hysterisch. Meestal gaat het over niks. Bijvoorbeeld omdat ze niet 1, maar een hele stapel ansichtkaarten wil hebben om stuk te maken. Gek zeg, dat dat niet mag. Of omdat ze per se precies daar wil zitten op de bank waar ik al zit. Als ze het te gek maakt, moet ze voor straf beneden in de hal zitten. Zoals vanmiddag. Dan krijst ze eerst nog flink verder, tot je er even bij gaat zitten. Dan komt ze je ineens heel lief knuffelen en zegt ze uit zichzelf: sorry. Maar een kwartier later begint het gewoon weer opnieuw. Ze kan er achteraf heel goed over vertellen. Sterre driftig, zegt ze dan, en: mama boos. Vandaag was Sterre een dagje met papa, die natuurlijk altijd vrij is op donderdag. Ik had afspraken, wat dan wel weer jammer was met dit weer, maar ook best fijn. Ik ervaar het als heel intensief om de hele dag bij Sterre te zijn en ook nog eens al mijn werk te doen. Want dat doe ik nu voornamelijk in de avonduren of als ze slaapt. Best pittig. Zo’n donderdag is dan heel relaxed, kom ik er eindelijk aan toe om wat administratie weg te werken en verslagen te maken tussen de afspraken door. Het is wel heel fijn dat onze beide werkgevers zoveel begrip hebben voor de situatie en ons de gelegenheid geven om het op deze manier op te lossen. Ondertussen zijn we ook nog druk aan het zoeken naar een alternatief voor de kinderopvang. Wij hebben Sterre per 1 april uitgeschreven op het kinderdagverblijf, omdat we anders al die maanden dat ze niet gaat moeten doorbetalen. We hebben de afspraak gemaakt dat we haar direct weer zullen aanmelden, zodat ze terecht kan als ze voldoende is aangesterkt. Ook heel fijn hoor, een kinderdagverblijf dat zo flexibel is en met ons meedenkt. In de tussentijd hebben we contact met organisaties als Topnanny en Kid-it, zij bemiddelen en zoeken een gastouder aan huis. Het zou ons wel wat lucht geven als we zoiets konden regelen, al is het maar voor 1 dag in de week. Maar vooralsnog is het nog niet goed gelukt. Het lastige is natuurlijk ook dat we het niet voor permanent zoeken. Het liefste willen we Sterre straks weer terug hebben op het kinderdagverblijf. Gewoon omdat ze het daar toch heel leuk heeft met al die andere kindjes. Dat vind ik wel een nadeel van nu. We gaan wel naar de speeltuin of spelen hier op het pleintje buiten, maar dat is toch anders dan op het kinderdagverblijf vind ik. Nou ja, we zullen wel zien wat het wordt. Aan het einde van de middag hebben we nog even lekker buiten gezeten en natuurlijk ook weer buiten gegeten. Wat een luxe! Wij zijn, samen met zo’n 5 andere huizen in ons blok de enige die zo vroeg in het jaar met etenstijd nog de zon op het terras hebben. Sterre zit steevast met haar zonnebril op als ze buiten is. Dat was vanavond een heel komisch gezicht, een meisje met haar haartjes door de war, zonnebril op en maar frietjes en kroket in haar mondje proppen. Morgen maar weer eens wegen, zou me niks verbazen als ze aardig richting de 10 kilo gaat. Eindelijk!
No Comments