Ik ben lekker stout!
Er is een nieuwe fase aangebroken in Sterre’s leventje. Ze heeft namelijk ontdekt dat je bewust heel stout kunt zijn. En dat doet ze dan ook regelmatig, stout zijn. En driftig zijn. Gisteravond was ze zo, vanavond onder het eten ook en met naar bed gaan was het helemaal erg. Het vervelendste was, dat Maik niet thuis was. En ik dus alleen alles moest regelen. Met een stout kind. Het begon al op het kinderdagverblijf. Waar het overigens supergoed was gegaan met Sterre in de nieuwe groep bij de grote kindjes. Het eerste wat ze deed toen ik aankwam was me een dikke knuffel geven, het tweede was mij meetrekken naar het kleine wc-tje, waar een roze vel hing met 5 (!) stickers omdat Sterre dus 5 keer zelf had aangegeven dat ze moest plassen of poepen. Daarna kwam de driftbui. Sterre wilde namelijk per se haar jas zelf aan doen. En ze dacht ook dat het gelukt was. Het probleem was echter, dat ze de jas ondersteboven en binnenste buiten aan had getrokken. Niet dat ze dat van me aannam trouwens… Dus een hoop gedoe en geworstel verder was de jas dan eindelijk aan en konden we gaan. Thuis was het eten al klaar, dus we gingen gelijk aan tafel. Maar ik had iets stoms gedaan. Ik had een kastje open laten staan en Sterre had in dat kastje een tuitbeker gespot. Die wilde ze per se hebben en daar maakte ze dus een hele toestand van. Toen ze eenmaal haar zin had (ja ik heb toegegeven) bleek de tuitbeker niet goed meer te werken en kreeg ze het drinken er niet uit. Maar toch mocht de tuit er niet af. Het was echt de bedoeling dat IK het ging regelen, zonder de dop er af te halen. En toen ik dat niet deed…gillen en krijsen. Het was dus echt gezellig aan tafel, maar niet heus. Na het eten was ze gelukkig weer even gezellig. Ze wilde verven en maakte iets heel moois. En toen riep ze ineens: witte, witte! Ik snapte niet wat ze bedoelde, maar ze ging naar de trap en wilde duidelijk naar boven. Daar aangekomen begreep ik het pas, ze wilde op het witte potje. Vervolgens meteen omkleden en tandenpoetsen en dat laatste, oooo wat een drama. Sterre wilde het niet, stampvoeten deed ze, en zelfs slaan met de tandenborstel. Daar werd ik zo boos van, dat ik het ding pardoes in de douchela teruglegde. En natuurlijk, dan wil ze opeens wel tandenpoetsen. Ze heeft er een kwartier staan huilen, met het licht uit. Toen ik aanstalten maakte om naar beneden te gaan kwam ze ineens aangerend en riep ze nee mama, nee mama! Ik stond al op de trap en Sterre schopte door de spijltjes door. Uiteindelijk werd ze rustig en konden we het avondritueel in alle rust afmaken. Ik denk dat ze gewoon heel moe was van alle indrukken van vandaag…
No Comments