Ik stop alles in mijn mond
Vandaag trok ik de la “voor pas over een tijdje” open. Hier liggen speelgoedjes en boekjes in, die ik bij de geboorte voor Sterre heb gekregen. Ik heb ze destijds opgeborgen, omdat Sterre amper haar ogen open kon doen en deze speeltjes voorlopig dus nog niet geschikt waren. Maar nu ze de laatste week zo aan het pakken is met haar handjes en interesse heeft voor alles wat beweegt, geluidjes maakt of felle kleuren heeft, leek het me leuk haar eens iets anders aan te bieden dan iedere dag datzelfde oerwoud. Niet dat ze dat nou beu lijkt te zijn hoor, maar haar mama wel een beetje (vooral het geluidje…). Dus legde ik haar op de grond neer, en legde wat verschillende speeltjes erbij. Het werd meteen duidelijk dat de sleutelhanger die geluid maakt als je op een knopje drukt favoriet is. Geen idee meer van wie we die hebben gehad, maar het is een enorm succes. Sterre schatert het uit van het lachen als ik op een knopje druk. Want tja, zelf kan ze dat nog niet. De fijne motoriek moet zich eerst nog wat meer ontwikkelen… Wat ze wel kan, is de speeltjes in haar mond steken. Ze laat hiervoor dan ook geen gelegenheid onbenut. Zodra ik even de andere kant op kijk gaat hop, de sleutelhanger richting mond. En ook het gele knuffelmuisje, de olifant met de kralen en het boekje van de muis verdwijnen linea recta tussen haar lippen. En dan zo lekker met die natte tong overal langs, want daar heeft ze volledige controle over. Die handjes doen negen van de tien keer nog helemaal niet wat ze wil namelijk. Ik kan me voorstellen dat dat frusterend is. Als je tong dat dan wel doet, dan kun je die beter gebruiken om je speelgoedjes te ontdekken. Best slim, eigenlijk…
No Comments