In staking
Het was lekker weer vandaag, we gingen al vroeg op de fiets naar de stad. Het doel was een nieuwe winterjas voor mama (gelukt!) en een nieuwe spijkerbroek voor Sterre (mislukt…) die op de valreep gisteren nog even een gat in haar spijkerbroek kroop. Ik had mijn fiets bij de HEMA gezet en ben daarna met Sterre gaan lopen. Aan 1 handje. En dat ging goed! Ik vond het superknap hoe goed ze het vol hield, want het was echt een flink stuk lopen steeds. Voor het spijkerbroekje kon ik dus niet slagen, ik zag gewoon niks naar mijn zin. Nou ja, bij de Mexx hadden ze er wel eentje, maar die lijkt te veel op eentje die ze nog heeft. En bij de HEMA hadden ze een leuke, maar dat was zo’n kort model, dus helaas. Nog maar even verder zoeken. Wel heb ik een ander leuk broekje gevonden, een beetje grijs-achtig. In de stad kreeg Sterre trouwens driftbui na driftbui. Wie ooit bedacht heeft dat je in alle winkels kinderspeelgoed moet neerzetten weet ik niet, maar ik ben er niet blij mee. Sterre is in de fase dat ze steeds wil spelen en dan vervolgens niet meer weg te krijgen is. “Spele, spele!” gilt ze dan en zo liep ik met een krijsend kind onder mijn arm de winkels uit. Het toppunt kwam toen we vertrokken bij Sterre & Tijl. Sterre was zo boos, dat ze voor de passage nog steeds riep dat ze wilde spelen. Ze ging pardoes op de grond zitten. In staking. Ze wilde niet meer verder. Nu ken ik mijn dochter intussen een beetje, dus ik besloot gewoon op een de stoeprand te gaan zitten om te wachten tot de driftbui voorbij was. Ik pakte mijn mobiel en smste Maik, om de tijd te verdrijven. Sterre stopte al snel met krijsen en keek een beetje verwonderd rond. Intussen stonden er steeds meer 50-plussers in een kringetje rond ons, die het hele schouwspel geweldig vonden. Het zal er ook wel lollig uit hebben gezien, zowel moeder als dochter op de grond. Iedereen ging tegen haar praten en liedjes zingen, en Sterre vond het intussen ook wel grappig. Toen ik na verloop van tijd haar handje pakte en vroeg of ze mee ging, was er niets meer aan de hand en stond ze op. Er kwam zelfs een mevrouw naar me toe om me te bedanken voor het leuke tijdverdrijf, ze vond het geweldig zei ze. Ze ging meteen haar zoon bellen om te vertellen hoe leuk het was, hihi. Grappig hoor. Een maal thuis was Sterre bekaf, maar helaas kon ze nog niet naar bed. We moesten namelijk naar het kdv voor een gesprek. Gelukkig kon ze er leuk spelen, daardoor hield ze het nog eventjes vol. Tijdens het gesprek werd besproken hoe het met haar gaat op het kinderdagverblijf. We hoorden eigenlijk niet zoveel bijzonders. Sterre is daar net als thuis. Behalve dan dat ze daar niet zo driftig is. Ze is altijd vrolijk, gaat snel huilen als het te druk is of iemand iets van haar afpakt, eet niet zo goed, slaapt niet zo goed en praat verschrikkelijk goed. Ze merken ook dat ze wel toe is aan wat meer uitdaging, dus als ze echt goed kan lopen, mag ze door naar de peutergroep. We hebben afgesproken dat ze daar nu af en toe al even mag gaan tekenen of knutselen, want dat vindt Sterre erg leuk. Kan ze meteen alvast wennen aan de nieuwe juffen daar. Eenmaal thuis was het duidelijk dat Sterre helemaal op was. Eerst huilde ze om papa papa papa, daarna om koeke, koeke, koeke (dat had ik afgepakt omdat ze naar bed moest) en vervolgens om drinke drinke drinke en toen ze mocht drinken huilde ze om nie drinke nie drinke nie drinke en toen was ik het zat en ging ze haar bed in en sliep ze binnen 5 tellen. Na het slapen was ze weer reuze gezellig. We gingen na het koken nog even naar buiten, spelen met Nura en Merle, vervolgens eten en toen was het alweer tijd om naar bed te gaan.
No Comments