Juist wel!
Het nieuws heeft een beetje kunnen bezinken. We zijn opgelucht, maar er zijn ook nog veel vragen. Met CF draait het allemaal om prognoses en kansen, maar niemand geeft garanties af. Over het algemeen is een milde vorm gunstig, maar een klein percentage mensen met een milde vorm krijgt op een bepaald moment toch een ernstiger beloop. We moeten er maar vanuit gaan dat dit niet voor Sterre zal gelden, maar zeker weten doen we het niet. Er zijn nog veel vragen en helaas weinig antwoorden. We zullen geduld moeten hebben en er het beste maar van hopen. Sterre lijkt langzaamaan op te knappen. Ze krijgt al iets meer kleur in haar gezicht en at ook vandaag heel redelijk. We zitten nog niet geheel op het oude niveau, maar ik heb er toch wel vertrouwen in dat ze over een paar weken haar oude gewicht minimaal zal bereiken. Overdag was Sterre vrolijk. Helaas sliep ze vanmiddag helemaal niks. Ze lag te keten in haar bed en ineens begon ze te huilen. Wat bleek? Ze heeft van de week haar duim verbrand aan een hete pan (was in 1 seconde gebeurd, ze mocht helpen iets er in te gooien en dat ging mis). Op zich viel de schade best mee, een klein rood streepje zat er. Maar dat had ze in haar bedje kennelijk opengekrabd. Nu deed het zeer, ze gilde! Mama afhalen, mama afhalen! Tja, dat gaat een beetje lastig. Gelukkig doen kusjes ook wonderen. ’s Middags zijn we een poosje in het grote bed een dvd van Pipi gaan kijken. Zo ging er weer een heel zakje chips naar binnen en ook flink wat worst en sap. Daarna gingen we beneden spelen. Boekjes lezen, pop omkleden, de houten poppetjes opbouwen en afbreken, verven en kleuren met de kleurkrijtjes. Ik moest helpen met kleuren en ik besloot Sterre na te tekenen. Bruine haarband, gestreept shirt, spijkerbroek. Sterre zag het en zei: mooi meisje! Ik zei: ja, dat is Sterre. Ze glunderde, echt mooi om te zien. Tegen vijven werd ze een beetje moe en huilerig. Ik had net haar eten opgezet toen ze wilde drinken bij mama. Al na 1 minuut merkte ik dat ze aan de borst in slaap was gevallen. Tja, dat krijg je als je ’s middags niet slaapt… Ik heb haar heel voorzichtig op de bank gelegd en er een dekentje overheen gedaan. Toen Maik thuis kwam werd ze wakker. Dat vond ze niet fijn, ze begon gelijk te huilen en het duurde best een tijd voor ze gekalmeerd was. Eten wilde ze niet, maar uiteindelijk kregen we het toch voor elkaar. Ik gooide een beetje kruidenzout over haar aardappels en zei dat het dan extra lekker was. Sterre heel boos: juist niet! Maik en ik lagen dubbel van het lachen, de manier waarop ze het zei… prachtig! Na het eten mocht Sterre nog even spelen met papa en toen was het alweer tijd om naar bed te gaan. Score aan poepluiers vandaag: 2 stuks zonder bloedverlies!
No Comments