Kinderarts
Na lang wikken en wegen hadden we toch een afspraak gemaakt met de kinderarts, om mee te denken over de achterblijvende groei van Sterre. Die afspraak was vandaag. In alle vroegte zaten wij dus in het Juliana Kinderziekenhuis, om vervolgens lang te moeten wachten vanwege het feit dat niemand op tijd kwam. Dan moet je niet denken dat ze de mensen die wel op tijd komen gewoon op hun tijd laten gaan, nee, al die te late mensen mogen dan voor. Belachelijk. Ik was al chagerijnig voor ik naar binnen mocht. Gelukkig was de kinderarts, een vrouw, heel vriendelijk. Sterre werd gewogen en gemeten. Ze bleek op de valreep toch nog 2 cm gegroeid en is nu 76 cm. Haar gewicht was 9200 gram. Prima in proportie, zo concludeerde de kinderarts. Maar…wel echt flink klein. Op basis van onze lengtes blijft ze dusdanig achter in groei, dat ze vond dat er wel het een en ander onderzocht moest worden. Wel benadrukte ze dat we ons geen zorgen hoeven te maken: Sterre is vrolijk, ziet er goed uit en ontwikkelt zich prima. Ze verwacht dus geen ernstige ziektes te ontdekken, maar wilde dmv een bloedonderzoek wel het een en ander uitsluiten. Zo werd de functie van lever, nieren en schildklier onderzocht. Dit kan de groei negatief beinvloeden. Daarnaast werd natuurlijk het ijzergehalte geprikt en coeliakie. Hoewel de arts niet denkt aan coeliakie (gluten-intolerantie), omdat ze er niet uit ziet als een coeliakie-kindje, wilde ze het toch controleren. Het schijnt dat 1 op de 100 kinderen geen typische verschijnselen heeft. De bloedtest is tegenwoordig 99% zeker. De theorie op basis van haar eigen onderzoek en het afnemen van de anamnese (dus zonder het bloedonderzoek) is als volgt: Sterre is allergisch. Hierdoor heeft ze enorm last van obstipatie. Door de obstipatie heeft ze weinig eetlust en daardoor groeit ze dus niet goed. Klinkt aannemelijk. We hebben nu een poedertje gehad wat we dagelijks moeten oplossen in 110 cc vocht. Hiervan zou ze veel makkelijker en beter moeten gaan poepen. Als ze beter gaat poepen krijgt ze ook meer eetlust en hopenlijk gaat ze dan vanzelf beter groeien. De kinderarts wilde eerst even de bloedonderzoeken afwachten, maar als daar niets bijzonders uitkomt gaat ze de volgende keer een verwijzing voor een dietist uitschrijven, zodat ik daar met Sterre heen kan. Ze was wel heel positief over de borstvoeding, dat vond ik leuk en had ik ook niet verwacht. Je hoort zo vaak verhalen dat ze zeggen dat je daar dan maar mee moet stoppen. Maar dat zei ze helemaal niet. Ze vond het heel knap en goed dat ik het nog steeds vol hield. Na het consult moesten we dus naar het laboratorium voor het bloedprikken. Maik en ik hadden allebei verwacht dat het een groot drama zou worden, maar het tegendeel bleek waar. Sterre ging bij mij op schoot, min of meer in de houtgreep. Daarna werd een tv aan gezet. Vervolgens hield 1 broeder haar arm vast en een zuster ging prikken. Er werd open geprikt: dus naald er in en buisje er onder houden zodat het bloed er in kon druppelen. Sterre jammerde alleen heel even en dat was het. Ze deed het super, we waren apetrots. Daarna kreeg ze ook nog een leuk speeltje en gingen we als troost naar de visjes kijken in de hal, maar eigenlijk was dat al niet meer nodig want ze was het allang vergeten. Nu is het dus even afwachten wat de uitslag wordt. Op 2 oktober worden we gebeld door de kinderarts en horen we hoe of wat. Pas in november hoeven we terug voor controle.
No Comments