Kleurwedstrijd
Op het kinderdagverblijf was er een sinterklaas-kleurwedstrijd. Sterre had er haar best op gedaan. Ik vind het echt knap hoe ze al kan kleuren, ze probeert zelfs als tussen de lijntjes te blijven. Dit lukt nog niet, maar ze doet goede pogingen en dat zie je! Superleuk dus dat we vanmorgen hoorden dat Sterre de kleurwedstrijd gewonnen heeft. Er ligt een cadeautje voor haar klaar, dat zullen we vanavond eens uitpakken. Verder stond er gisteren wederom een middagje ziekenhuis op het programma. Sterre is het duidelijk zat, ze begon al te huilen toen haar mouw nog maar omhoog ging en ze riep: geen horloge! Dat horloge is het ding waar ze het zweet mee opvangen voor de zweettest. Helaas mislukte het weer. Volgens mij kunnen ze het echt niet in het JKZ. Er was nog geen druppel zweet, terwijl in Delft ruim voldoende zweet was opgevangen. En hoe ze er dan bij zitten te kijken als je je openlijk afvraagt waarom het daar wel lukt en hier niet…? Tjonge jonge jonge zeg, ik irriteer me dan echt kapot aan die lui van dat lab daar. Ze zouden er beter wat meer intelligente mensen kunnen neerzetten. We hadden na een half uur zelf even gekeken en gezien dat de test het niet deed, dus ik ging terug naar de balie. Nee hoor, moest ik toch per se nog blijven wachten. Natuurlijk was er een half uur later nog niks gebeurd, want ja, als dat ding het niet doet, doet ie het niet. Moest ik ook nog lang wachten voor het eraf gehaald werd. Uiteindelijk heb ik het er zelf maar afgetrokken en neergelegd, ik was het helemaal zat. Bij het lab met 3 vrouwen erboven hangen om te concluderen dat ie “het inderdaad niet had gedaan…” Grrrr! Dus maar weer naar huis, we weten nu nog niets. Tenminste, we weten nog niks voor 100% zeker. Het bloed afnemen voor het DNA ging redelijk. Sterre moest wel huilen, maar ze prikten nu in 1 keer goed dus het was snel gebeurd. Op de uitslag daarvan moeten we nu wachten en dat kan tot 3 maanden duren, afhankelijk van de mutatie die gevonden wordt. Als het een veel voorkomende mutatie is, dan zullen ze de uitslag sneller hebben dan wanneer het een zeldzame mutatie is. Hoe lastig ook, we zullen moeten afwachten. En dat valt niet mee. Het is een zware last om te dragen. Er zijn momenten op de dag dat het goed gaat, maar soms komt het ineens weer heel hard binnen en knijpt het je keel dicht. Dan kan ik alleen maar denken: ik wil niet dat het zo is, ik wil het niet! Ook slaap ik slecht, ik lig veel te piekeren en dat is niet bevorderlijk voor je stemming en energie overdag. Het is gewoon zo ontzettend moeilijk….
No Comments