Koortsvrij mopperen
De koorts is gelukkig alweer over. Zodoende hadden we ook een prima nacht, en daar waren we wel aan toe. In de ochtend zijn Sterre en ik naar de stad gegaan voor wat laatste boodschapjes voor de vakantie. Ik probeerde nog een leuke bikini voor haar te vinden, maar dat is helaas niet gelukt. Voorlopig dus alleen een badpak. Wellicht vinden we in Denemarken nog iets. Wel nog wat nieuwe speldjes voor in het haar gekocht, wat grotere. Die kleintjes blijven tegenwoordig niet meer goed zitten in de bos haar die Sterre intussen heeft. Toen het tijd was voor het middagslaapje wilde Sterre niet. Toch was ze echt moe, want ze had al in de kinderwagen in de stad alleen maar suf voor zich uit zitten staren. Ik heb haar toch op bed gelegd en na bijna een half uur huilen viel ze gelukkig in slaap. Helaas niet voor lang, een uur later werd ze wakker. En ze was duidelijk nog niet uitgeslapen. Ze zat op de grond in de woonkamer en zat alleen maar te huilen. Ik deed allerlei voorstellen: wil je drinken, wil je eten, wil je puzzelen, zal mama een boekje voorlezen, wil je buiten spelen, enz, maar alles was nee. Toen wist ik het ook niet meer en ik ben buiten gaan zitten. Sterre bleef binnen huilen. Zelfs toen ik het ging filmen. Op den duur hoorde ik Musetta roepen. Die was met Nura en Julyan buiten en hoorde Sterre krijsen. Ik riep dat het inderdaad heeeeel gezellig was. Nura bleek ook ziek, ze heeft al 4 dagen hoge koorts. Sterre hoorde dat ik het over Nura had en ze werd meteen stil. Ze wilde wel even met Nura spelen. Dus ben ik naar beneden gegaan en hebben Musetta en ik een poosje buiten op de stenen gezeten. Helaas maakten de dames steeds ruzie. Ze pakten het speelgoed van elkaar af. Sterre wilde zelf niet op de wheelybug, maar ging wel krijsen als Nura er op ging. Nura pakte steeds het gele en groene potlood van Sterre af, terwijl Sterre die per se wilde. Huilen dus. Toen Nura van de wheelybug af ging en ik Sterre er op zette, werd Nura heel boos en ging huilen. Daarna gaf ze Sterre een klap op haar hoofd en kreeg van haar mama te horen dat dat toch echt de bedoeling niet was en ging daardoor nog harder krijsen dus met andere woorden: echt gezellig was het niet. Ik besloot dan ook maar weer naar binnen te gaan. Gelukkig was Sterre daarna wel wat gezelliger. Kennelijk dacht ze bij zichzelf: ’t is toch zo erg niet met die moeder van me, die pakt in elk geval geen speelgoedjes van me af. De rest van de middag was ze eigenlijk gezellig. Ze at ook weer wat stukjes brood en courgettesoep. Speelde daarna nog even buiten en ging lief naar bed. Helaas werd ze na een half uur wakker en toen was het hommeles. Huilen, huilen huilen. Nu is Maik de laatste dagen wel steeds bij haar gaan zitten tot ze in slaap viel, en ik heb het idee dat ze daar aan begint te wennen. Het leek me dus een goed plan dat nu niet meer te doen. Dus ik riep naar boven dat we toch niet gingen komen en daar heb ik het bij gelaten. Ze is niet ziek meer, dus het is gewoon aanstelleritus. Maar Sterre geeft niet zomaar op. En dus ligt ze nu al ruim een half uur te huilen. Ik ben benieuwd hoe lang dat nog doorgaat…
No Comments