Kraaien
Het lijkt wel alsof Sterre de afgelopen week ineens weer heel veel wijzer is geworden. Ze is de wereld aan het ontdekken. Tijdens het drinken laat ze 10 keer los om rond te kijken naar alles wat ze ziet. Van haar afschuwelijke oerwoud kan ze maar geen genoeg krijgen. Ze kraait van plezier als ze er onder ligt. Ook probeert ze alles vast te pakken. Soms ligt ze er als een echt dametje bij, armen onder haar hoofd en een beetje gluren naar de vlinders en vogels aan de boog. Hele verhalen vertelt ze aan het poesje wat er aan hangt. En als ze daar een zwieper aan geeft, maakt het poesje nog een geluidje ook. Wat is er nou leuker dan dat? Met het omrollen is Sterre gisteren een beetje hard op haar hoofdje terecht gekomen, en sindsdien heeft ze het nu niet meer gedaan. Blijkbaar is ze er een beetje van geschrokken. Ze blijft nu liever op haar rug liggen en doet pogingen haar knuistje of vingers zo ver mogelijk achter in haar keel te stoppen. Vaak met kokhalzen tot gevolg. Vandaag kreeg Sterre via de post een heleboel nieuwe sokken, die ze een voor een heeft moeten passen. Ze lijkt haar moeder al wel een beetje te kennen, want je ziet haar blik op zo’n moment: nee he, daar gaan we weer… Gelukkig kan ze het wel van me hebben, en als ze het echt zat is zet ze het gewoon op een krijsen. En ik begrijp dan weer dat haar geduld op is en er mee moet stoppen. Zo leren we mekaar steeds beter kennen.
No Comments