Krokodillentranen
Het was natuurlijk prinsjesdag gisteren en dan is het onderwijs in Den Haag altijd vrij. Dat kwam goed uit, want vandaag moet ik juist naar mijn studie en moest ik iets regelen voor Sterre. Ik kon nu het kinderdagverblijf omruilen. Daar is Sterre vandaag heen, en gisteren bleef ze thuis. Ze was niet op haar gezelligst. Het begon met een hele toestand over een koekje wat ze per direct wilde hebben en waar ik het niet mee eens was. Tranen met tuiten en dat terwijl ik ook nog eens aan de telefoon zat, maar dit weerhield haar er niet van om duidelijk te laten merken dat ze het er niet mee eens was. Toen ze het koekje eenmaal kreeg (in de wagen richting de stad, zoals ik dat had bedoeld) was het zo over. Krokodillentranen noemen we dat dus. In de stad vond Sterre het wel leuk. We hebben niet zoveel bijzonders gedaan, alleen wat gewinkeld. Bij de HEMA kocht ik wat knutselspullen voor Sterre. Ze koos zelf een zakje uit met schuimrubberen boerderijdieren om op te plakken. Dit hield ze de hele weg vast, maar ik had toen nog niet kunnen vermoeden wat een drama het zou veroorzaken bij het naar bed gaan. Het zakje moest namelijk ook mee in bed. En dat mocht niet. Tjonge jonge wat kan dat kind dan doordrammen zeg. Ze ging meteen niet meer slapen en heeft een half uur liggen gillen. Ik er natuurlijk steeds heen en telkens maar herhalen dat het de bedoeling was dat ze ging slapen en ze als ze wakker was mocht knutselen. Maar het hielp niks, ze bleef maar roepen: die, die! En: knusselen! Tenslotte gaf ze het gelukkig toch op, ik blij. Meteen sliep ze heel lang, wel tot 5 uur. Toen ze wakker werd was ze vrolijk, maar tijdens het eten begon ze weer opnieuw met haar zin doordrijven en de bijbehorende krokodillentranen. Gelukkig was Maik ook thuis en hoefde ik de strijd niet alleen aan. Dat scheelt. Uiteindelijk at ze best goed en na het eten dronken we samen een kopje thee met een koekje. Het lopen begint ze trouwens echt door te krijgen nu. Hele stukken legt ze af. Zo liep ze vanavond van de keuken naar de bank, helemaal op eigen initiatief. Ook probeerde ze met een boekje in haar hand naar mij toe te komen vanaf de kast, maar dat lukte nog niet zo goed. Ze verloor haar evenwicht omdat het gewicht van het boekje haar uit balans bracht. Nou ja, geen drama, ze geeft het nu ook niet meer zo snel op maar blijft het proberen. Dus eindelijk, met 19 maanden, heeft ons meisje het lopen ook door. Ik geloof dat het gemiddelde zit op 16 maanden, dus dat is maar 3 maanden later ;-)
No Comments