Kwijt
Tussen de tranen door was het vandaag toch ook weer een gewone dag waarin geleefd moest worden. Maik ging werken en ik raapte mezelf bij elkaar en ging met Sterre naar de bieb. De boekjes moesten terug. Sterre vond het leuk in de bibliotheek. Het was helemaal niet druk en we hebben een tijd lang boekjes zitten lezen. Sterre op schoot van een enorme knuffelbeer, ik ernaast. Na een poosje verslapte de concentratie en moest ze even wat energie kwijt. Ze klom in de houten trein en er weer uit, ging er bovenop zitten, rende er vanaf en ging in de paardenstoel zitten en besloot vervolgens om de bibliotheek op haar sokken maar eens te gaan verkennen. Vliegensvlug was ze, en omdat ik de wagen na het portemonnee-incident nergens meer durf te laten staan moest ik er dus met buggy en al achteraan. Nu kon ik niet alle gangetjes in met dat ding, dus ineens was ik Sterre kwijt. Ik riep haar, maar ze liet zich niet horen. Meteen werd ik ook een beetje angstig, er is toch niemand die haar heeft meegenomen? (zoals ze dat ook met mijn portemonnee hadden gedaan…) Gelukkig sprong ze net voor ik in paniek raakte al giechelend tevoorschijn. Het was een soort kiekeboe-spelletje. De boekjes werden afgestempeld en we gingen terug naar huis. Daar aten we een boterham en legde ik Sterre op bed. Ze sliep wel 3 uur! Toen ze wakker werd hebben we eerst boekjes gelezen, gepuzzeld en tenslotte heeft Sterre geholpen met het maken van de courgette-cake. Bij het breken van de eitjes haakte ze af: bah zei ze. Dat slijmerige gedoe aan je handen vindt ze niks. Natuurlijk dacht ze dat het beslag zoet was, net als van de pepernoten of de appeltaart. Ze kwam er snel achter dat dit niet het geval was en hield het toen helemaal voor gezien. Ook nadat het uit de oven kwam: courgette-cake is niet aan ons meisje besteed. Haar avondmaaltijd bestond uit 6 mandarijntjes, die ze ook nog eens helemaal zelf heeft zitten pellen! Het lijkt soms wel of ze voelt dat er iets aan de hand is, ze is enorm knuffelig de laatste paar dagen. Daarnaast is ze flink aan het kletsen, hele verhalen had ze vandaag waarvan ik maar de helft begreep. Ook vanavond: ze had het de hele tijd over “veren, veren” (dachten wij). Pas vlak voor ze naar bed ging begrepen we het, doordat ze er een gebaar bij maakte. Ze had het over scheren: Maik had een nieuw scheerapparaat gekocht, want het zijne was voor de zoveelste keer gesneuveld. Ze weet dus precies waar het voor is. Tot slot is er een hoektandje door, eigenlijk gisteren al. Alleen had ik toen geen zin om er iets over te schrijven. Toch is het natuurlijk wel leuk, dat het eerste hoektandje door is. Naar ons idee volgen de andere 3 hoektandjes snel, want je ziet ze al helemaal zitten. Het wit glinsterd door haar tandvlees heen, alleen het tandvlees is nog niet “door”. Na de hoektandjes dus alleen nog 4 kiezen, en dan is haar gebitje compleet.
No Comments