Lopen aan 1 handje!

Lopen aan 1 handje!

We gingen vanmorgen op bezoek bij Laura en Tijn. Toen we in Rotterdam voor de deur stonden zei Sterre: oma! Ik weet ook niet hoe ze er bij komt, misschien lijkt het huis een klein beetje op het huis van mijn ouders, die wonen ook in een wat nieuwere wijk en een benedenwoning, maar dat is dan ook de enige overeenskomst die ik kon bedenken. Of ze had “Laura” aangehoord voor “oma”, dat kan natuurlijk ook. Tijn bleek ineens van een blonde Hollandse jongen een knaloranje Fleuril-knulletje te zijn geworden, fantastisch! Sterre noemde hem de hele tijd Pippi, zou dat vanwege zijn oranje haar geweest zijn, of omdat ze sinds ons bezoek aan Zweden ineens superfan is van Pippi Langkous? Ik kwam er pas ’s avonds thuis achter: ze zei namelijk geen Pippi maar baby, haha. Tja, af en toe is het nog een beetje lastig verstaan, al die woordjes. Maar Tijn is natuurlijk hartstikke een baby en dat had Sterre helemaal goed. Ze speelde ook niet echt met Tijn, behalve toen de beide kindjes met hun tong geluidjes gingen maken. Dat was groot feest. Verder speelde ze wel met al Tijns speelgoed, de hele mand onder de box ging leeg en daarna de box zelf ook nog. Daar kon ze natuurlijk goed bij, want ze kan nu makkelijk staan. Ze houdt met 1 handje de box vast en trekt met de andere het speelgoed er uit. De hele ochtend was ze superlief, ze speelde gezellig op de grond en at een koekje en een boterham. Ook dronk ze appelsap en mama’s thee. Toen ze het tijd vond om te gaan, pakte ze zelf haar schoenen en riep: doei! Lollig hoor. Natuurlijk moesten we wel eerst nog even al het speelgoed opruimen. Daar hielp ze me goed mee. Lopend gingen we naar de auto. Ik riep tegen Laura dat ze de groetjes aan Eddo moest doen en ik hoorde Sterre in de baby taal zeggen: goedjes Eddo! De papegaai, hihi. In de auto viel ze in slaap dus ik moest haar thuis voorzichtig uit de auto halen en in bed leggen, zodat ze kon verder slapen. Dat lukte. Toen ze wakker werd om half 5 hebben we nog veel gespeeld. Gepuzzeld, gelezen en pakketje gedaan. Dat laatste is dikke pret. Ik roep dan: ik ga je pakken hoor! En dan kruipt Sterre weg en ik haal haar in om te pakken. Ze giert het uit van de pret. Helaas vond Chippy het ook een leuk spelletje dus die wilde meedoen. Wild sprong ze op Sterre’s rug, nageltjes uit. Sterre ging niet huilen (wat ik dan best wel weer stoer vind voor zo’n tuttebelletje) maar ze vond het overduidelijk niet grappig. Het spel was meteen afgelopen en van Chippy moest ze niks meer hebben. Ze leek de hele avond echt een beetje bang. Zat ze met mij op de bank en kwam Chippy er aan, Sterre ging meteen van de bank af of kroop bij mij op schoot. Als Chippy naar haar toe kwam begon ze bijna te huilen en zei nee, nee. Zielig hoor, ik hoop maar dat ze het morgen weer vergeten is. Tot slot hebben we vandaag heel veel geoefend met aan 1 handje lopen. Sterre oefent ook zelf langs de tafel. Dan houdt ze met 1 handje vast en de andere houdt ze in de lucht en loopt dan een heel rondje. Daarbij zingt ze een liedje en dat gaat zo: lope, lope, looooope, lope, lope, loooope. Ik vind het wel leuk verzonnen ;-) Al met al gaat ze nu echt goed vooruit met het stappen en krijg ik zelfs vertrouwen dat ze een dezer dagen wellicht haar eerste stapje los gaat zetten! Ze staat namelijk steeds steviger op haar benen, dus volgens mij is het alleen nog een kwestie van durven…