Mensendieck en de kinderboerderij
Gisteravond is Sterre nog lang onder de douche geweest. Daar kan ze zo van genieten! Lekker spetteren met de straal, spelen met de shampooflessen en water drinken. Ze houdt nu zelf de douchekop vast, en sproeit dan regelmatig zichzelf in het gezicht. Waarom, geen idee, maar ze schijnt het erg grappig te vinden. Terwijl ze soms bijna stikt in de hoeveelheid water die dan per ongeluk in haar mond terecht komt. Helaas was het geen doorslaapnacht vannacht… Vanmorgen ging Sterre met mij mee naar de mensendieck therapeut. Zij ging mij leren verantwoord Sterre op te tillen, omdat ik de laatste tijd wat rug en borstkas-klachten heb. Sterre vond het allemaal maar niks. Ik denk dat het kapperavontuur gisteren al meer dan genoeg was voor 1 week. De eerste 10 minuten zat ze nog braaf in de kinderwagen te spelen, maar toen werd ze toch een beetje jengelig. Met het live-oefenen ging het helemaal mis. Ze vond er niks aan om op de grond te zitten bij die vreemde mevrouw. En toen ik tenslotte ook nog een keer mijn evenwicht verloor en naar achteren viel (zonder Sterre hoor), was ze zo geschrokken dat ze niet meer stopte met huilen. Einde therapie-sessie, haha. Thuis kon ze zo haar bed in, ze was eigenlijk ook heel moe. Na het slapen en het middageten ging ik met Sterre een stuk fietsen. Onze bestemming was de kinderboerderij in Scheveningen. Helaas hadden we 2 tussenstops: 1 keer toen mijn halve kettingkast eraf was gevallen en 1 keer toen ik in Scheveningen ineens een fietsenzaak zag en besloot daar te vragen of ze die kettingkast weer terug op mijn fiets konden plaatsen. Het staat namelijk zo stom als je met dat ding onder je snelbinders rondrijdt… Dat kon gelukkig, dus kwamen we weer helemaal heel aan op de kinderboerderij. Sterre vond het allemaal geweldig, maar de geitjes moesten niet te dichtbij komen. Eerst kraaide ze van plezier bij het zien van alle beesten, maar zodra de geitjes tegen het hek aansprongen en ik ze ging aaien begon Sterre nee te schudden en te roepen. Dat vond ik dan wel weer grappig, ’t is ook zo’n tuttebel. Hetzelfde gebeurde bij de konijnen. Ik had haar op het hek gezet en dat vond ze grappig. Toen kwam er een enorme Vlaamse Reus richting het hek, Sterre veerde op en kroop zo ongeveer in mijn oksel. Terwijl dat beest zelfs rechtop haar voeten nog niet kon aanraken. Daarna liepen we nog even naar binnen, waar de cavia’s waren. Sterre riep alleen maar de hele tijd: poes, poes! Ik begreep er niks van, ik zag helemaal geen poes. Nee, zei ik, dit zijn cavia’s. Maar ze bleef het roepen. Ik gaf het op, tegen elk soort fruit roept ze ook appel dus ik bedacht me dat alles met 4 poten en haar waarschijnlijk een poes is voor Sterre. Totdat mijn blik op een poster viel die een medewerkster juist aan het opplakken was op de deur. Er stond een poes op… Zie je, mijn kind is niet gek! Grappig dat zulke dingen haar opvallen. We waren na anderhalf uur weer thuis en wederom kon Sterre gelijk haar bedje in. Ik ging buiten een boekje lezen, maar viel uiteindelijk in slaap. Na een uurtje werd Sterre wakker en hebben we samen een paar chipjes gegeten. Dat was niet zo slim, want van het avondeten ging nu helemaal niets naar binnen… Zelfs de frietjes niet, alleen een bakje appelmoes. Domme mama. Gelukkig bleek ze vanmorgen bij het wegen alweer te zijn aangekomen, ze zit nu op 8780 gram dus we maken ons voorlopig toch lekker geen zorgen!
No Comments