Oefenen

Oefenen

De laatste tijd oefenen wij veel met Sterre. We merken namelijk dat ze steeds aandachtiger begint op te letten en te luisteren. Ook probeert ze sommige dingen te imiteren. Sterre heeft het geluk dat haar mama juf is, en dus bijna alle liedjes kent die er bestaan. Ze heeft dan ook al flink wat liedjes gehoord. Vooral die waarbij je met je handen of voeten kunt bewegen zijn favoriet. Een greep uit het assortiment: in de maneschijn, hokey pokey, deze vuist op deze vuist, klap eens in je handjes/voetjes, enz. Regelmatig schenkt ze ons een schaterlach wanneer we met haar aan het zingen zijn. Wat ze ook leuk vindt, is het oefenen van de lichaamsdelen. Ik raak dan bijvoorbeeld haar neusje aan en zeg dan: dit is je neusje. Daarna wijs ik mijn eigen neus aan en zeg: dit is mama’s neusje. Zo ook met de wenkbrauwen, oortjes, wangetjes, voorhoofd, haartjes, oogjes, lipjes, kinnetje, handjes en voetjes. Sterre kijkt en luistert heel gespannen en begint op het laatst vrolijk te schateren. Vaak probeert ze terug te kletsen met rrrrrr en uuuuu, en gggggg. Dit soort verhalen houdt ze trouwens ook tegen de geboortekaarten die nog altijd tegen de kast in de slaapkamer hangen. We hebben al meerdere malen op het punt gestaan ze er vanaf te halen en op te ruimen, maar steeds als ik zie hoe Sterre ervan geniet besluit ik ze toch maar te laten hangen. Het is zo schitterend om te zien hoe ze er tegen zit te kletsen en te lachen. Maar Sterre kan nog meer! Gisteren liet ze Maik tot 2 keer toe zien dat ze van haar buik op haar rug kon rollen. Jammer genoeg was ik er te laat bij en was ze daarna te moe om het nog eens te doen. Ook begint ze haar handjes te ontdekken. We betrappen haar er vaak op dat ze haar handjes aandachtig zit te bekijken. Een speeltje vasthouden wat wij aangeven lukt ook al, maar het zelf pakken nog niet. Die handjes zijn nog een beetje ongecontroleerd namelijk. En dat is ook als je slaapt lastig, want vanmorgen hoorden wij Sterre ineens heel hard huilen. Toen ik ging kijken bleek ze een grote bloedende kras op haar neus te hebben. Kennelijk had ze in haar slaap zichzelf met haar scherpe nageltjes gekrabt, en dat vond ze niet fijn. Gelukkig liet ze zich snel troosten met een knuffel en konden we daarna weer vrolijk liedjes zingen!