Opname & sondevoeding
Tegen 8 uur gisteravond ging het niet meer goed met Sterre. Ze huilde zonder traantjes, was suffig, had vreselijke dorst en spoog elke slok water al na 5 minuten weer uit. In onze armen zat een totaal van de wereld, uitgeput meisje en we besloten dat we zo de nacht niet in konden. Na contact met de huisartsenpost moesten we langskomen. De dienstdoende arts had het al vlot gezien: Sterre vertoonde overduidelijke uitdrogingsverschijnselen. De hele huid van haar buik was gerimpeld en het spugen ging onverminderd door. Op de weegschaal ontdekten we dat ze in 1 dag tijd 800 gram kwijt was en slechts 8800 gram woog. Volgens de dokter was dat vooral vocht. Een verontrustende hoeveelheid, want normaal gesproken verlies je zoveel vocht in 4 dagen. We konden er niet meer onderuit, Sterre moest opgenomen worden en een sonde moet vocht. Dus op naar het JKZ. Daar moesten we ons melden naar de EHBO, waar vervolgens eerst een zuster, toen een arts in opleiding en toen een echte arts allemaal dezelfde onderzoeken wilde doen. Ik werd er vreselijk boos van. Het was intussen al 11 uur en Sterre kon niet meer. In 2 uur tijd hadden al 4 verschillende mensen aan haar gezeten. Ik vind dat toch zulke flauwekul dat elke arts/verpleger alles moet nakijken! Net of ze van het ritje van de huisartsenpost naar het ziekenhuis nog meer af is gevallen ofzo. Nee, zeggen ze dan, dat is weer een andere weegschaal. Ja de groeten. Ik ben op den duur flink boos geworden, wat gelukkig hielp. Eindelijk kwamen ze ons halen om naar een kamer te gaan. Intussen was het 1 uur ’s nachts. De sonde inbrengen was geen feestje, maar omdat Sterre al zo verzwakt was kon ze zich niet meer zo goed verzetten. Het ging dus relatief makkelijk. Ik ben vannacht bij haar gebleven op een bed in de kamer. Niet dat ik iets geslapen heb, ik kreeg een superdun denkentje dus had het de hele nacht koud. Daarbij werd Sterre om 4 uur wakker en trok ze in paniek aan de sonde, waardoor ik haar moest gaan vasthouden om te voorkomen dat ze hem er helemaal uit zou halen. Ze sliep heel onrustig, lag veel te kreunen en werd om het uur in paniek wakker. Zo zielig. Op den duur heb ik haar maar bij mij in bed gelegd, daar werd ze wel rustiger van. In de ochtend heeft ze gelukkig een paar stukjes brood willen eten en ook wat willen drinken. Ze riep meteen: niet spugen, maar het is er gelukkig in gebleven tot nu toe. Helaas heeft ze hoge koorts en zullen we sowieso vannacht nog moeten blijven. Ik ga nog even overleggen met Maik of hij dan blijf of ik. Ik zit er redelijk doorheen, voel me alsof ik een kater heb. Een beetje slaap kan ik dus wel gebruiken. Aan de andere kant wil ik ook graag bij Sterre zijn. Misschien laten we haar wel zelf kiezen. Maandag komt de dokter weer kijken en horen we of ze langer moet blijven of naar huis mag als ze voldoende is opgeknapt.
No Comments