Over Zeeland en naar het strand
Het was heerlijk weer dit weekend. Tijd om lekker buiten te zijn dus. Op zaterdag reden we naar Zeeland. Daar bezochten we mijn oma’s, die wilden Sterre graag weer een keertje zien. Die oude mensen fleuren altijd helemaal op als ze een baby zien, leuk is dat. Helaas zitten oude mensen ook niet vaak meer buiten, dus al te lang zijn we niet gebleven. ’s Middags gingen we naar mijn ouders. Daar konden we heerlijk in de tuin zitten. Zij helemaal in hun nopjes met een bezoekje van het jongste kleinkind, wij in onze nopjes van een middagje rustig in de zon zitten. Alhoewel, die zon was wel erg heet dus verkasten we na een uurtje maar richting de schaduw. In Koudekerke was het ringrijden en daar zijn we op het heetst van de dag ook nog even naar gaan kijken. Vooral leuk voor Maik, die dat nog nooit gezien had. Sterre kon vanwege de hitte nauwelijks uit de wagen om naar de paardjes te kijken, er was namelijk nergens schaduw. Om nog wat aan onze dag te hebben zijn we ’s avonds gewoon naar huis gereden. Sterre sliep zowat de gehele autorit. Eenmaal thuis was ze dan wel flink wakker en konden we haar nog niet direct weer op bed leggen. Na wat spelen in het grote bed begon ze in haar ogen te wrijven, voor ons het teken dat ze weer moe genoeg was om haar bedje op te zoeken. Vandaag was het al vroeg warm, en besloten we met de tram naar Scheveningen te gaan. Een hele onderneming, want dat plan had zowat half Nederland opgevat. We lieten eerst drie trams voor onze neus voorbij gaan, daar konden we met kinderwagen en al niet meer bij. De vierde tram lukte wel, al bleef het dringen. In mijn ogen is het vol=vol, maar heel veel mensen op weg naar het strand dachten daar duidelijk anders over. Ik was blij toen we de plaats van bestemming bereikt hadden. Ook daar zag het zwart van de mensen. Reden genoeg dus om een stuk over de boulevard richting Scheveningen Haven te lopen, alwaar het wat rustiger was. Na het huren van een parasol installeerden we ons. Sterre sliep op dat moment, maar werd al snel wakker. Uit de wagen werd ze een hele blije baby, tjonge wat had ze een lol! Ze keek haar ogen uit naar alle wapperende vlaggen, spelende kindjes, lopende mensen, de zon, de felgekleurde windschermen en noem maar op. Een echt lachebekje was ze vandaag. We kunnen merken dat het sprongetje weer voorbij is, want ze heeft ontdekt hoe ze haar knietjes onder haar pamperkontje kan schuiven en deze beweging kan inzetten om een klein stukje naar voren te kruipen. Daarnaast is ze een stuk gezelliger en slaapt ze ’s nachts beter. Oma Ineke en Opa Wim kwamen ook nog even langs op het strand, want zij moesten naar de musical Tarzan en waren toch in de buurt. Rond etenstijd begonnen we aan de terugreis. Bij de tramhalte werd al snel duidelijk dat die nog erger zou zijn dan de heenreis, dus besloten we naar een andere halte te lopen en maar gewoon de bus te pakken. Een slim idee, want de bus was helemaal niet druk. Na het avondeten leek Sterre moe. We legden haar in bed en toevallig hing er over haar bedje een handdoek te drogen. Maik en ik zaten op de bank en ineens zagen we door de glazen deur een hoofdje boven de handdoek uit piepen. Ja hoor, Sterre had zich op haar buik gedraaid en probeerde onze aandacht te trekken, zo ondeugend! Maik en ik lagen helemaal dubbel van het lachen, het zag er echt grappig uit. Nou maar hopen dat ze daar geen gewoonte van gaat maken!
No Comments