Overgeven
Och och wat was Sterre een ontzettend zielig meisje vandaag. Om 4 uur vannacht hoorden we haar hysterisch huilen. Ik hoorde eigenlijk meteen dat het niet het gewone “mama-ik-wil-drinken”-huiltje was. Maik ging kijken en ze bleek haar hele bed te hebben ondergekotst. Ze was helemaal in paniek. Logisch, want ze heeft nog nooit eerder overgegeven dus dan is dat natuurlijk best beangstigend. Ze zat helemaal onder het braaksel, tot in haar haren toe. Dus heeft Maik het bedje verschoond en heb ik Sterre onder de douche gezet. Dat ging niet echt makkelijk, want haar haartjes moesten gewassen en daar had ze niet veel zin in. Gelukkig kalmeerde het warme water haar wel. Eenmaal in een schoon rompertje heb ik haar meegenomen naar ons bed. Ze wilde per se niet liggen, alleen maar zitten. Dat vond ik best koud, met haar voetjes buiten boord, maar zodra ik ze onder de dekens stopte haalde ze ze zelf weer tevoorschijn. Na een half uur zo zitten probeerde ik haar toch even neer te leggen, in de hoop dat ze in slaap zou vallen. Helaas bleek toen waarom ze niet wilde liggen: meteen kwam haar gehele maaginhoud er nog eens uit. Beetje jammer, want nu moest ze weer onder de douche en kon Maik ook ons bed verschonen. Tegen half 6 was alles weer schoon en dit keer wilde Sterre wel liggen. Ze dommelde nog wat weg tot een uur of 7, daarna moest ze wederom overgeven. Dit keer ware we er op bedacht, we hadden een schaaltje gepakt en zagen het aankomen. Geen bedden verschonen of douchepartijtjes dus. Hiernaa leek Sterre opgewekt. We namen haar mee naar beneden waar ze eigenlijk best druk deed. Dat deed ons besluiten haar toch maar mee te nemen naar Amersfoort, waar ik vandaag op een beurs stond met Jeej. Jammer genoeg was het autorijden niet zo best voor Sterre’s maagje en ging het in de auto ook nog eens mis. Daarna in Amersfoort nog 2 keer spugen en toen was het gelukkig klaar. Van spierwit kreeg ze wat kleur en ook wat praatjes. Ze ging spelen met de andere kindjes en kroop vrolijk rond. Wilde zelfs weer wat drinken. Toen we thuis waren wilde ze aardappel zei ze, maar zodra het voor haar neus stond wilde ze het toch niet. Eigenlijk werd ze ineens een stuk minder vrolijk. Ze begon te huilen en te jammeren en wilde niks meer. Wij dachten omdat ze moe was. Maar boven voelde ik dat ze best warm was en even temperaturen leerde me dat ze inderdaad wat koortsig was. Ze ging gelukkig wel vlot slapen. We hopen maar dat ze daar van zal opknappen, want als dat niet zo is kan ze morgen niet naar het kdv en moeten Maik en ik dus iets gaan regelen met ons werk. Ons arme kindje..
No Comments