Pashokjes in en uit
Ik ben al een paar dagen niet zo lekker. De holtes links in mijn gezicht zijn ontstoken en dat doet veel pijn. Zo erg, dat ik er ’s nachts van wakker lig! Dus vanmorgen stond ik vermoeid op. Sterre sliep nog, dus het was gelukkig rustig opstaan. Het aankleden wilde ze, toen ze eenmaal wakker was, zelf regelen. Dat betekende dat ze een zomershirt uitkoos wat eigenlijk te klein was. We hebben afgesproken dat het na vandaag naar zolder gaat en daar was ze het wel mee eens. Maar ja, de glitters zijn zo mooi…Daarna ontbijten en op de fiets naar de stad. Ik ging voor mezelf kleren kopen. Dat had ik al veel te lang niet gedaan. Sterre had er helemaal zin in, ze wist het precies. Als ik vroeg wat we gingen doen zei ze: kleertjes kopen mama. Jurkje of broek. Wat wel handig is, als je gaat shoppen, is dat je dan je tas inclusief portemonee meeneemt. En dat had ik nou precies niet gedaan. En ik weet ook hoe dat kwam: op het laatste moment bedacht ik me dat er nog een envelop met mooie tekening klaar lag om op de post te gaan, die ben ik gaan halen en vervolgens dus mijn tas vergeten. Heel dom, ik weet het. Toch ging ik een boel kleren passen. Sterre had het naar haar zin. Ze rende van het ene pashokje naar het andere, wilde alle krukjes uitproberen, speelde kiekeboe met de verkoopster achter de gordijnen en wist ook een velletje stickers te scoren. Ik koos wat dingen uit, die ik vervolgens dus niet kon betalen en weg moest laten hangen. Daarna op de fiets terug naar huis. Bij de lunch ontdekte ik waarom Sterre ineens zo weinig brood eet: ze lust de boter niet. Voortaan maar weer de linera-boter (dat mocht niet meer van de dokter, omdat daar veel te weinig vet in zit). Toen Sterre wakker werd van haar middagslaapje, hoorde ze direct dat we visite hadden. Kim en Dinand waren op bezoek. Dindand is 1 jaar en eigenlijk nog net een beetje te jong voor Sterre om mee te spelen. Ze zat alleen maar op te letten dat hij haar rozijntjes niet jatte of haar chipjes. Dan gaf ze een gil. Voor het eerst pakte Sterre ook zonder te vragen een paaseitje uit een bakje. Daar ben ik boos om geworden, want dat mag niet. Ze trok een heel zielig pruillipje en begon toen te huilen van schrik. Tja, ook dat moet ze leren…. Tegen de avond begon ik me steeds slechter te voelen. Ik kreeg hoofdpijn, keelpijn en de lampen deden pijn aan mijn ogen. Toen wist ik het eigenlijk al, maar ik pakte toch nog even de oorthermometer om het te bevestigen: ik had koorts. Ik heb de aardappels nog geschild en ben toen op de bank gaan liggen. Sterre was eigenlijk heel lief. Ze begreep goed dat mama moe en ziek was en ging lekker zelf spelen. Af en toe kwam ze even aanlopen en gaf ze me een aai over mijn wang. Heel schattig. Ik was heel blij dat Maik thuis kwam, want ik wilde het liefste mijn ogen dicht doen en dat kon natuurlijk niet. Maik heeft het eten afgemaakt en hoewel ik niet veel trek had heb ik toch geprobeerd wat te eten. Sterre vond het allemaal niet zo lekker (zuurkool). Daar was ik al op voorbereid, dus ik had Maik gezegd dat hij een aardappeltje apart moest houden om te bakken. Dat had hij keurig gedaan, maar ik denk toch dat hij er niet zo goed in is want ook dat ging er niet in. Sterre vond het niet lekker zei ze… Na het eten keken we samen de trouwfilm van Niky en Arjan. Jawel Niky, hij is bijna af! Ik moest ‘m keuren en helaas, ik had nog het een en ander aan te merken dus dat moet Maik nog even aanpassen. Sterre zat met open mond te kijken, ze vond het heel mooi. Herkende ook veel mensen in de film, wat ik best knap vond. Opa en oma, Niky, mama Joyce (zo zei ze het) en Laura. Ineens ging de telefoon. Ik nam op, en het was…BART! Sterre’s allergrootste vriend! Bart is het broertje van Laura en die speelt altijd geweldig leuk met Sterre op verjaardagen. Daarom wilde ze van de week een verftekening naar Bart opsturen. Dat had ze zelf verzonnen. Ik had aan Laura het adres gevraagd en gisteren hadden we het samen op de post gedaan. Bart belde om te bedanken. Sterre was aardig onder de indruk, ze durfde bijna niks te zeggen aan de telefoon. Maar toen we hadden opgehangen raakte ze er niet over uitgepraat: Bart bellen, Bart bellen! En: Bart is lief! Schattig hoor…
No Comments