Plots koorts & waaromfase
Sterre klaagde gisterochtend al dat ze zich niet lekker voelde. Ze had buikpijn zei ze. Maar later ging het wel weer. Alleen eten ging moeizaam. Al de hele week eigenlijk. Ik begon me er langzaam weer vreselijk aan te irriteren. ’s Avonds onder de douche zei Sterre dat ze het koud had. Raar, onder zo’n warme straal. Dus even de koorts opgemeten (onder luid protest en in de houdgreep, want “ik wil niet ziek zijn!). En jawel hoor, ze zat ruim over de 39 graden heen. Een paracetamol werd geweigerd en omdat we geen zin hadden in strijd hebben we haar maar gewoon in bed gelegd. We maakten ons op voor een dramatische nacht, maar nodig was dit niet, Sterre sliep gewoon door. We zijn nog 1 keer gaan kijken, toen Yuren wakker werd rond 3 uur om te drinken, maar ze sliep als een roosje. Vanmorgen had ze alleen nog wat verhoging, gelukkig.Zo gek soms, hoe kinderen het ene moment tegen de 40 graden koorts kunnen hebben en het andere moment ineens weer beter zijn. Vanmorgen was het eten ook drama, Sterre heeft echt weer een terugslag. Wellicht vanwege Yuren, die ineens veel aandacht vraagt? In elk geval hebben we het maar eens uit de hand laten lopen (lees: een heel duidelijke grens aan gegeven). Het eindigde er mee dat Sterre voor 5 minuten opgesloten zat in haar eigen kamer en ze haar brood niet meer kon opeten. Krijsen natuurlijk, ik heb honger, ik heb honger! Ja dan weer wel. Maar eten, ho maar! Ook de middagboterham ging weer niet erg vlotjes. En dus moest ook die na een uur terug in het zakje, jammer maar helaas. Even weer de broekriem aantrekken, hopelijk met resultaat over een paar dagen. Verder is Sterre echt definitief in de “waarom-fase” aanbeland. De hele dag door vraagt ze “waarom?” Ook bij de meest voor de hand liggende dingen, als waarom ik filet americain op mijn brood eet bijvoorbeeld. Zucht…heel vermoeiend soms. En als wij dan vragen waarom ZIJ haar brood niet op eet, komt er natuurlijk geen antwoord. Zo is ze dan ook weer wel…
No Comments