Praia da Oura & Albufeira
Zoals al eerder verteld werden wij vanmorgen doodmoe wakker. En wat smst mijn moeder na mijn vorige log? “Wat lijkt Sterre toch op jou, ik heb echt een deja vu, had het zelf kunnen schrijven…” Nou, kan me echt niet voorstellen dat ik zo erg ben geweest. Vandaag ging ze trouwens onverminderd door met dwars en tegendraads zijn. Eerst ging Sterre met papa broodjes halen bij een bakkertje op het strand. Sterre at een half croissantje en een kwart appel. Lekker buiten op het balkon. Daarna gingen we naar het strand. Dat is hier 5 minuutjes vandaan. We hadden een goed plekje en de zon brandde flink. We hebben Sterre met factor 50 ingesmeerd, maar zojuist zagen we dat ze ondanks dat toch licht verbrand is. Dat wordt morgen onder de parasol zitten. Om 12 uur zei ze zelf dat ze “klaar was met zand spelen” en we gingen terug naar het appartement. Daar hebben we gelunched (Sterre niet) en toen moest ze slapen. Dat had ze anders bedacht: het zoveelste drama vond plaats. Na ongeveer een half uur huilen ging ze uiteindelijk toch slapen. Maik en ik deden ook een poging, wat Maik beter lukte dan mij. Ik heb vooral tijdschriften gelezen. Toen Sterre om 4 uur wakker werd, zijn we richting de oude stad van Albufeira gelopen. Er was ons verteld dat dit maar 20 minuten was, maar dit bleek niet te kloppen. We waren zeker een uur onderweg, en dan ook nog heuvel op, heuvel af. Sterre wilde per se zelf lopen. Dat gaf het nodige gedoe, vooral toen ze besloten had alleen op blote voeten wilde lopen. En dat vonden wij natuurlijk geen goed idee. Uiteindelijk arriveerden we in het gezellige centrum. We hadden erge dorst gekregen van de wandeling dus zochten meteen een terrasje uit met uitzicht op zee. Sterre had in de tussentijd een onderwerp voor het volgende drama gevonden: ze wilde naar het strand en wel nu! Zit je daar op het terras, met 5 meter voor je een meisje dat op blote voeten staat te gillen dat je moet komen. En daar niet meer mee op houdt tot je drinken op is en je aanstalten maakt om te gaan. Toen wilde ze natuurlijk niet mee en moesten we haar onder dwang haar teva’s aantrekken. Daarna hobbelde ze wel weer een tijdje vrolijk achter ons aan. Of eigenlijk moet ik zeggen wij achter haar aan. Want ze ging gewoon alle winkels binnen om naar speelgoed te kijken en riep voortdurend: papa, mama, kom mee! Na een uurtje rondlopen gingen we bij een leuk restaurantje zitten om te eten. Het bleek een goede keus. Sterre at een paar frietjes en wat hapjes vanille-ijs. Ze had het erg naar haar zin, want er was veel te zien. Na het eten was ze heel moe. Ze wilde gedragen worden en legde haar hoofd meteen op mijn schouder. Het leek ons daardoor beter om niet de wandeling van een uur terug te gaan doen, dus we namen een taxi. Toen waren we er zo. Sterre kon meteen onder de douche, maar daarna had ze weer een opleving en dus voldoende energie om de strijd aan te gaan over een pyama die niet aan moest en het tandenpoetsen wat ze niet wilde. We waren het zat en hebben haar dus met vieze tanden en zonder pyama in bed gelegd. Dachten eigenlijk dat ze dan wel ging schreeuwen dat ze het allemaal toch wilde, maar dat hadden we verkeerd ingeschat. Ze legde haar hoofd neer en sliep… Nou ja, ook goed. Als ze vannacht maar niet wakker wordt van de kou en omdat ze bij mama wil drinken. We hopen echt dat de dwarse ik-ben-twee-en-zeg-nee op z’n hoogtepunt is, want als het nog erger worden we echt gek denk ik. Ik vond het 2 maanden terug al erg, maar dat was niks bij hoe ze nu is!
No Comments