Silves, Monchique en Lagos
We vertrokken een half uur later dan gepland, want Sterre had nog wat tijd nodig voor haar dagelijkse driftbui: ik wil geen staartjes. We zetten haar nu in bed, gaan zelf op de slaapkamer lezen en wachten tot ze roept: papa, mama, wel staartjes! Dan gaat het verder vlot. Je zou denken dat ze het na een paar dagen wel laat of heel kort laat duren, maar niets is minder waar. Ze houdt het rustig een half uur vol. Alleen wij tegenwoordig ook. We houden er gewoon al rekening mee. Rond 10 uur zaten we in de auto naar Silves. Daar bezochten we een kasteel. Sterre wilde alles zelf lopen. Ik vond dat best eng, al die hoge trapjes zonder leuning. Maar ze wou het per se en het ging prima. Daarna reden we naar Monchique. Dit ligt landinwaarts in de bergen. De weg er heen was suoermooi, vol groen en vergezichten. We bleven foto’s maken! In Monchique aten we een tosti op de markt. Sterre at alleen de ham en een bolletje ijs, waar wij momenteel dolblij mee zijn. Daarna reden we nog 8 km verder de bergen in, naar Foia. Daar konden we over de hele omgeving uitkijken. Helaas werden we geplaagd door vliegende mieren, dus we zaten al snel terug in de auto. Het plan was om door te rijden naar Aljezur. Helaas reden we verkeerd en besloten we daardoor dit plaatsje maar over te slaan. We kwamen nu wel langs Barragem da Bravura, een mooi meer met wederom prachtige panorama’s. In Lagos reden we eerst naar een uitzichtpunt met mooie rotsen in zee: Ponta da Piedade. Na wat fotootjes daalden we een stukje verder af naar een lief, klein strandje: Praia do Camilo. Sterre vond het erg leuk om op het strand te zijn. Beetje mensen observeren, met je voetjes in het koude water, mooie steentjes zoeken en met zand spelen. Ik kon het prachtig helderblauwe water niet weerstaan, ook al is de zee echt nog wel een beetje koud. Maik en Sterre keken vol bewondering toe hoe ik kopje onder ging. En als je aan de temperatuur gewend was, was dat best lekker. Na het strand reden we naar het centrum van Lagos. Heel leuk stadje! Sterre wilde per se op de ouderwetse draaimolen die er stond. En ach, het is vakantie, dus het mocht. Nu heeft ze de mazzel dat ze een schattig klein wijffie is, want de man die bij de draaimolen stond was zo kapot van haar blije hoofd dat hij zei dat ze zoveel rondjes mocht als ze wilde. Wel lief, maar na 2 keer hadden wij het wel gehad met de draaimolen. Als het aan Sterre had gelegen had ze er de hele avond kunnen blijven. Na wat shoppen besloten we te gaan eten bij restaurant San Sebastian. Aanbevolen door onze reisgids van 10 jaar oud en volgens het bordje op de gevel ook door Michelin. In eerste instantie werden we bediend door een mega-chagrijnige ober. Wat ook tegenviel was dat ze geen enkele wijn per glas verkochten, waardoor we verplicht waren een klein flesje te nemen. Wat niet fijn was, want Maik moest rijden en ik heb elke avond nog een meisje dat bij me drinkt, dus ik wil ook niet teveel alcohol. Nu kwamen we er gelukkig later achter dat de fles zo goedkoop was, dat ik makkelijk de helft kon laten staan. Maar dat wisten we toen nog niet. Wat we ook niet wisten, was wat in godsnaam de bedoeling was van die in de fik gestoken chorizo die op onze tafel was gezet en steeds zwarter werd. Maik en ik kregen er een beetje de slappe lach van. Ik porde er wat in met mijn vork om het vuur uit te krijgen, maar het werd alleen maar erger daardoor. Tenslotte heb ik met mes en vork de stukjes worst uit het vuurtje gevist en deze op mijn bord gelegd. Het waren net kooltjes. Later zagen we Portugezen doen wat kennelijk de bedoeling was: een stukje worst op je vork prikken, kort braden in de vlam en dan opeten. Je moet het maar weten… Persoonlijk vind ik Nederlandse amuses toch lekkerder. Sterre was ondertussen helemaal blij met de pate die bij het brood zat. Ze dacht dat het leverworst was en dat hebben we maar zo gelaten: het ging schoon op. De rest van het diner was lekker en toen ook de bediening werd overgenomen door iemand die wel gezellig was vonden we deze tent toch heel oke. Zeker toen we een dessert en likeurtje van het huis kregen. Een overheerlijk amandel/vijgen taartje en voor Sterre aardbeienijs. Sterre kreeg bij het afrekenen ook nog een lollie. Omdat de ober het in het Engels benoemde is Sterre nu niet meer te overtuigen dat zo ding een lollie heet. Nee, mama, dat is een lollypop! En zij heeft gelijk, altijd;-) Terug in het appartement hebben we allemaal nog even gedouched en daarna zijn we in bed gekropen. Morgen weer een drukke dag op het programma, maar we genieten er alledrie het meest van als we de hele dag lekker bezig zijn! Sterre is ook veel gezelliger als we lekker op pad gaan en afwisselende dingen doen!
No Comments