Snipverkouden!
Tjonge wat een toestand als je kindje snotverkouden is. Vannacht wilde ze al heel veel huilen en heel weinig drinken, maar wij hadden nog niets door. Vanmorgen hoorden we een rocheltje in haar ademhaling. Nog steeds dachten we dat het wel meeviel. Dat ze wederom niet goed wilde drinken baarde ons toen nog geen zorgen. Dus reden we vrolijk naar Rotterdam op zoek naar vrijstaande baden. Sterre was best in haar sas, maar rond het middaguur veranderde dat. Ze was moe en ze had honger. Dat lijkt simpel, je laat haar drinken en slapen. Zo simpel bleek het echter niet, want Sterre besloot de borst te weigeren. Logisch, haar neus zat potdicht en dan is zuigen geen optie. Dan krijg je namelijk geen lucht. Thuis nog maar eens proberen, maar nee hoor, ze weigerde wederom . De melk komt meestal ook pas na ongeveer een minuut en daar had ze al helemaal geen geduld voor. De hele middag probeerden we haar aan het drinken te krijgen, echter zonder succes. Ik was intussen behoorlijk gestressed geraakt, want geen vraag betekent geen aanbod. Met andere woorden, de melkproductie begon al terug te lopen. Met kolven kreeg ik van de stress geen toeschietreflex (nodig om de melk te laten stromen) en ik kolfde maar net aan 30 cc. Maik was intussen om neusspray gegaan voor Sterre, in de hoop dat dit de snot in haar neusje wat zou losmaken. Ik had dat al met moedermelk geprobeerd, maar helaas had dat niet het gewenste effect. Na haar neusje bewerkt te hebben met eerst de snotzuiger van de HEMA (jawel, zulke dingen bestaan) en daarna de neusspray, leek het iets beter te gaan. De borst weigerde ze echter nog altijd resoluut. Dus probeerden we het flesje. Dat ging er wel in. Bij zo’n flesje kan ze namelijk af en toe even luchthappen, dat scheelt. En de melk stroomt meteen. Maar ja, 30 cc is niet genoeg, dus moest ik nog meer kolven. En dat lukte niet. Uiteindelijk kreeg ik (na wat tips van Musetta) voor elkaar dat Sterre toch een heel klein beetje bij mij wilde drinken. Ook bleef ik tussendoor kleine beetjes kolven en zo kreeg ze op den duur toch wel een voeding binnen. ’s Avonds had mijn moeder ook nog een leuke tip. Maak een uienomslag voor in haar nek en zet haar met haar voetjes in een badje met zout water. Dat schijnt het snot af te drijven. Wij wilden alles wel proberen voor dat kleine zielige meissie, dus gingen direct aan de slag. Sterre leek het wel spannend te vinden. Vooral het voetenbadje was interessant. We zagen haar voor het eerst die avond weer een beetje lachen, want o wat kun je leuk spetteren met je voetjes! De hele kamer was meteen drijfnat. Na dit project was Sterre bekaf en hebben we haar nog een keer wat uit een flesje laten drinken en daarna op bed gelegd. Met een kussen onder het matras en een ui naast haar bed. Nou maar hopen dat ze een beetje kan slapen vannacht. En zich morgen wat beter voelt. Zo’n zielig hummeltje…
No Comments