Snottebellen en alweer koorts
Maandag werd Sterre verkouden. Een snotneus, rochelende ademhaling en hoesten. Toch was ze nog vrolijk. Vannacht werd ze veel wakker van haar eigen gehoest. Overdag op het kinderdagverblijf was ze wat stilletjes en wilde ze niet slapen, maar verder leek ze okee. Dat zag ik anders. Ze zat thuis alleen maar te huilen, wat ik ook deed. Aan tafel at ze een paar worteltjes en dat ging niet van harte. Bovendien draaiden haar ogen steeds weg, ze maakte een suffe indruk. Ik vond haar warm. Maik dacht niet dat ze koorts had, maar ik dacht van wel. Dus de thermometer erbij gepakt. Mijn moederinstinct had me niet in de steek gelaten, ze had 38,6 graden koorts. Tussen het huilen door kon ze nog wel toet toet op mama’s neus doen en aan mama’s haren trekken. Maar verder was ze niks waard. Snotzuigen of de snottenbellen wegpoetsen mocht helemaal niet. We hebben haar na lang heen en weer wiegen met een uienomslag en Luuf baby op haar borst en ruggetje in bed gelegd. Nu maar hopen dat ze wat kan slapen. Rust is toch het beste medicijn als je ziek bent tenslotte.
No Comments