Spelontwikkeling
Naast het feit dat Sterre weer beter is gaan praten, ze nu ook prima kan vertellen wie haar opa’s en oma’s, ooms en tantes en neven en nichten zijn, ze zelfs prima weet dat mama en moeder hetzelfde is, zie je ook haar spel ontwikkelen. Steeds vaker speelt ze situaties na. Zo vond ik haar gisteren beneden met een tasje, een pop, een fototoestel, zonnebrandcreme en een zonnebril liggend op het grote kussen. Al die spulletjes had ze uit de la gepakt (zonder te vragen) en ze speelde dat ze op het strand was. Vandaag had ze het ineens druk met boodschappen doen, ze ging vooral koekjes, chipjes en snoepjes kopen. Sultana’s voor mama konden er niet af, want, zo zei ze: nu was de winkel op slot. Jaja. Ze heeft het er maar druk mee, maar het is heerlijk om naar te kijken. Ze kan zichzelf ook best goed bezig houden. Als ik ga koken pakt zij ook haar pannen en kookplaatje en gaat aan de slag. Wel vind ik dan door het hele huis stukken houten fruit en groente. Het principe van “koken doe je alleen in de keuken” heeft ze nog niet door. Sterre had deze week ook een pechvogelweek. Eerst viel ze zondag van een speelgoedauto (schaafwond op haar knie), toen stootte ze dinsdag bij oma heel hard haar been tegen de trap (2 blauwe plekken) en gisteren kreeg ze een ijzeren planbord tegen haar wang aan (dik rood plekje op haar wang). Dit maakt allemaal veel indruk bij onze Sterre, want ze is al nachten aan het spoken. Vaak eerst in de vooravond, en later ook nog in de vroege ochtend. Totaal overstuur is ze, en heeft het maar over pijn, pijn, pijn en bang, bang, bang. Maar precies uitleggen waar ze dan pijn heeft of bang voor is lukt niet goed. De ene keer is het haar knie, de andere keer haar hoofd, dan weer de wang en dan weer het been. En bang is ze vooral omdat ze misschien weer gaat vallen zegt ze. Dat je in je bedje als je gewoon ligt echt niet gaat vallen, wil er maar niet in. Fijn joh, om 1 uur ’s nachts als je zelf bekaf bent. Vannacht hebben we haar na een half uur gedoe maar even bij ons in bed gelegd. Daar werd ze wel rustig. Ze kwam heel schattig tegen mij aan liggen en aaide me over mijn wang en arm. Na een minuut of 20 wilde ze wel weer terug naar haar eigen bedje en konden we eindelijk allemaal gaan slapen. Het resultaat is wel dat Maik en ik vandaag zo rond 5 uur allebei zaten te knikkebollen op de bank. Zo’n paar nachten weinig slapen hakt er dan toch wel in. Uitslapen is er tenslotte niet meer bij sinds mijn vakantie voorbij is. Tegenwoordig gaat de wekker weer gewoon om 7 uur…
No Comments