Sterre meets Dagmar
Toen Sterre nog in mijn buik zat, wisselde ik via internet ervaringen uit met Maud. Nu werd het tijd om elkaar in het echt te ontmoeten en onze babietjes te showen. Natuurlijk had ik Dagmar al veelvuldig op foto’s gezien, maar in het echt is altijd leuker. Dus vertrokken wij zaterdagochtend richting Groningen. Met Sterre in de wagen sjeesden we de stad door, voornamelijk op zoek naar winkels met babykleertjes. Die waren er genoeg. Vlak voor de winkels dicht gingen zag ik een ontzettend leuk jurkje in de uitverkoop, wat ik ook al op internet gespot had. Dat moest natuurlijk mee. Daarna gingen we met een voldaan gevoel op zoek naar een restaurantje. Sterre vond het allemaal best, zoals altijd als we op pad gaan was ze de vrolijkheid zelve. Terwijl wij aan de tapas zaten, lag Sterre lekker in de wagen te slapen. In het hotel mocht ze haar nieuwe jurk vanzelfsprekend even aanpassen. Het is maat 74 en dus nog een beetje groot, maar we konden zien dat het haar prachtig stond. Dat vond ze zelf geloof ik ook, ze werd er namelijk helemaal vrolijk van. De volgende dag gingen we naar Maud, Erik en Dagmar. Dagmar is nu 2 maandjes oud en dus nog best een ukkie als je Sterre er zo naast zet. Maud zei ook meteen: “wat is ze al groot!”, toen ze Sterre zag. Dagmar ging al vrij snel naar bed en Sterre mocht even in de box van Dagmar, wat ze erg leuk vond. Die hebben we thuis namelijk niet… Toen Erik het muziekje van de mobiel aan zette, ik Sterre haar favoriete labellabeldoekje gaf en ze op haar zij ging liggen, was ze zo vertrokken. Konden de papa’s en mama’s mooi ervaringen uitwisselen over hun kindjes. Na een uurtje werd Dagmar weer wakker en mocht ze even bij Sterre in de box liggen. Dat was grappig: Dagmar zwaaide met haar armen, Sterre probeerde Dagmars handje in haar mond te krijgen om er aan te sabbelen en bekeek haar vriendinnetje eens goed. En Maud en ik er maar bovenhangen met het fototoestel: “ooooo kijk nou, wat leuk!” Zo ging het ongeveer. Net toen Dagmar liet zien dat zij haar luiers ook kan laten ontploffen (iets waar Sterre de laatste tijd geen last meer van heeft, maar wat nog wel vers in mijn geheugen staat), gingen wij er weer vandoor. Het was tenslotte toch nog een kleine 3 uur rijden naar Den Haag. Maar gezellig was het wel!
No Comments